| Pressence Public Relations | Pressence Newsletter | Numer 133 / 1 września 2013 |
| Wydawca: Bogusław Feliszek | biuro@pressence.com.pl | www.pressence.com.pl |
Liczba prenumeratorów – 662 osoby
Otrzymujesz ten newsletter, ponieważ poprosiłeś/aś o to Pressence Public Relations na stronie internetowej www.pressence.com.pl i zapisałeś/aś się na naszą listę subskrypcyjną.
Przekaż proszę nasz magazyn (e-zine) każdemu z Twoich znajomych, którzy tak jak Ty dbają o swój wizerunek, wiarygodność i dobre imię, pragną więcej sprzedawać produktów lub usług, chcą promować społecznie pożyteczną ideę.
Jeśli ktoś wykorzystał ten adres e-mail bez Twojej zgody, prosimy o kontakt: newsletter@pressence.com.pl.
OCHRONA PRYWATNOŚCI: Pressence Public Relations nie udostępni nikomu Twojego adresu e-mail. Słowo.
ANALIZA WYSTĘPU MEDIALNEGO
Czy masz nagrane na dvd swoje wystąpienie w telewizji?
Możemy dokonać bezpłatnej analizy Twojego wystąpienia, wywiadu lub udziału w debacie pokazując dobre i słabe strony – jeśli zechcesz przesłać nam to nagranie.
Wyślij swoje nagranie na adres:
Pressence Public Relations
pl. Teatralny 11/33
45-056 Opole
MEDIA GAPA – WRZESIEŃ 2013
"To śledztwo nie było prywatnym folwarkiem, nadzorowali je politycy i armia prokuratorów." – Jerzy Mierzewski, prokurator, który od 1998 do 2009 roku prowadził śledztwo w sprawie zabójstwa generała Marka Papały. TVN24, 2.08.2013.
Media Gapa to osoba, która zapomina, że powtarzanie w mediach fałszywych, negatywnych i niesprawiedliwych oskarżeń, komentarzy i spekulacji zwiększa ryzyko wprowadzenia ich do debaty publicznej oraz zmniejsza kontrolę nad tym, co się o niej mówi, jak się ją postrzega i jak to wpływa na jej reputację.
W numerze
W ciemnościach waga słów jest podwójna.
– Elias Canetti
Wyobraź sobie taką scenę.
Powoli kończy się kolejny dzień pracy. Myślami jesteś już w domu. Masz ciekawe plany na popołudnie.
Nagle do biura wpada zdyszany praktykant z pilną wiadomością. Nie wierzysz własnym uszom... Portal Proto właśnie opublikował komunikat, że duża firma – Twój najważniejszy klient – myśli o zmianie agencji PR.
Za chwilę telefon z redakcji Proto. Dziennikarz prosi o komentarz. Zaczyna się stara zabawa w słowa i znaczenia w branży PR.
Agencja PR mówi: "Nie będziemy tego komentować."
To znaczy: Nie mamy kontaktu z osobą, która u nas "prowadzi" tego klienta.
Agencja PR natychmiast dzwoni do klienta z pytaniem jak ma rozumieć artykuł w Proto. Prawda to czy plotka?
Klient oświadcza: "Jesteśmy bardzo zadowoleni ze współpracy."
To znaczy: Co za idiota przekazał mediom informację, że rozglądamy się za inną agencją?
Dwie godziny później ten sam portal publikuje kolejną informację o tym, że klient zamierza dokonać całkowitej zmiany strategii PR. W artykule są wypowiedzi klienta i agencji.
Klient mówi: "Naszym obowiązkiem wobec akcjonariuszy jest stały monitoring efektów PR."
To znaczy: Podjęliśmy decyzję o zmianie agencji PR.
Agencja mówi: "Jesteśmy dumni z efektów dotychczasowej współpracy z tym klientem i bez zastrzeżeń zgadzamy się z wynikami najnowszego audytu komunikacji. Jesteśmy gotowi do nowych wyzwań."
To znaczy: Wy niewdzięcznicy!
Za kilka dni klient ogłasza listę agencji, które zaprosi do składania ofert. Jest wśród nich także obecna agencja PR.
Klient mówi: "Naszym obowiązkiem wobec akcjonariuszy jest obserwacja zmian na rynku usług PR. Z przyjemnością będziemy w dalszym ciągu współpracować z naszym obecnym partnerem PR."
To znaczy: Musimy zmienić agencję PR. Ale nasz prezes chce jeszcze wziąć udział w turnieju golfa przygotowanym przez obecną agencję. Firmy, które wezmą udział w przetargu mogą przedstawić kilka ciekawych propozycji, które następnie wykorzysta nowa agencja.
Agencja PR mówi: "Jesteśmy przekonani, że nasza oferta będzie najlepsza i wygramy ten przetarg."
To znaczy: Mamy gotową listę pracowników, którzy stracą pracę jeżeli nie wygramy przetargu.
Na koniec klient przekazuje mediom komunikat o tym, która agencja PR będzie dla niego pracować.
To prowadzi do publikacji trzech publicznych wypowiedzi:
1. Klient mówi: "Nasza poprzednia agencja PR pracowała dla nas najlepiej jak umiała i dzięki niej odnieśliśmy wiele sukcesów. Serdecznie jej za to dziękujemy. Pojawiły się jednak nowe wyzwania i potrzeby wymagające specjalnych talentów i umiejętności. Takim wyjątkowym kapitałem dysponuje nasz nowy partner PR."
To znaczy: Być może nowa agencja PR będzie bardziej uważnie słuchać dziwnych pomysłów naszego szefa marketingu.
2. Stara agencja mówi: "To dla nas smutny dzień. Oddaliśmy naszemu klientowi wszystko, co najlepsze. Zostawiliśmy u niego nasze serce i duszę."
To znaczy: Jutro rozpoczynamy rozmowy z największym konkurentem naszego byłego klienta.
3. Nowa agencja mówi: "Jesteśmy dumni z wygranej. To zaszczyt wygrać w tak doborowym towarzystwie. Zrobimy wszystko, żeby zasłużyć na zaufanie jakim nas obdarzyła jedna z największych firm w Polsce."
To znaczy: Mamy nadzieję, że nikt się nie zorientował, że to my pierwsi przekazaliśmy poufną informację portalowi Proto.
PS. Jakakolwiek zbieżność z prawdziwymi osobami i wydarzeniami jest niezamierzona i przypadkowa.
Najtrafniejsze jest to słowo,
które każdy natychmiast rozumie.
– Georg Christoph Lichtenberg
1. Agencja PR: bardziej lub mniej stała grupa osób, które wierzą lub nie wierzą w skuteczność PR, ale mocno wierzą, że można na tym dobrze zarobić.
2. Brief: krótki tylko z nazwy dokument objaśniający to, czego nie można sobie wyobrazić i obiecujący coś, czego nie można zrobić.
3. Copywriter: niespełniony poeta lub pisarz kuszony nowoczesnym smartfonem i modnym samochodem oraz obietnicą zobaczenia swoich słów w druku.
4. Dyrektor kreatywny: arbiter dobrego smaku, nienawidzi czcionki Times New Roman – także koneser wytrawnych trunków.
5. Informacja prasowa: tekst pisany dla klienta, ale adresowany do dziennikarzy lub konsumentów.
6. Inwestycja: eufemizm dla wydatku.
7. Klienci PR: ludzie płacący faktury za usługi PR, którzy są: 1. inteligentni, przewidujący i mili, lub 2. głupi, krótkowzroczni i niecierpliwi – często ta ocena zmienia się w ciągu godziny.
8. Komunikacja kryzysowa: kontakty z mediami z paniką w oczach; jej wyróżnikiem jest często powtarzane "Bez komentarza".
9. Konferencja prasowa: spotkanie z dziennikarzami (zwykle w zatłoczonej sali), na którym organizatorzy chętnie mówią to, co nie interesuje dziennikarzy, a ci zadają pytania, na które niechętnie odpowiadają ci pierwsi.
10. Konsument: niewdzięczny egoista i narcyz, który często mówi głośno co myśli i nie chce być biernym i pokornym składnikiem strategii PR.
11. Koszt całkowity kampanii PR: koszt szacunkowy plus dodatkowe wydatki, na przykład konferencja prasowa na Hawajach i cztery duże pizze dla zespołu zarządzania sytuacją kryzysową.
12. Media: wszystkie formy komunikacji, uwielbiane przez konsumentów i agencje PR.
13. Logo: prosty element graficzny tworzony przez tłumy i podziwiany przez kilka osób.
14. Polityczne PR: ostatnia deska ratunku dla partii politycznej, mająca ochronić ją przed katastrofą w najbliższych wyborach; nie obowiązują żadne zasady opisane w kodeksie etycznym PR.
15. Prezentacja projektu PR: neutralne miejsce spotkania obietnicy z efektem.
16. Projekt PR: mglisty – czasem szlachetny – pomysł, który ma przekonać ludzi (nazywanych dla zmylenia konkurencji "grupą docelową") do zrobienia tego, na co nie mają najmniejszej ochoty.
17. Slogan: krótkie zdanie, które utwierdza firmę w przekonaniu, że produkuje najlepszy produkt lub świadczy najlepsze usługi.
18. Termin: pół godziny temu.
19. Tytuł: zwykle najciekawsza część artykułu, nie zawsze mająca konkretny związek z jego treścią.
20. Wywiad dla mediów: rozmowa zwykle dwóch osób, w której dziennikarz uważa, że może pytać o wszystko, a rozmówca wie, że lepiej kiedy nie mówi wszystkiego.
Jakie hasło proponujesz dodać do naszego słownika PR? Jak je zdefiniujesz? Napisz o tym do mnie.
Jak zarządzać kampanią informacyjną
3. W sytuacji kryzysowej nie ma jednego rozwiązania
W życiu nie ma rozwiązań.
Jest tylko działanie sił.
Te siły trzeba umieć stworzyć,
a rozwiązanie przyjdzie samo.
– Antoine de Saint-Exupéry
Na szkoleniach medialnych klienci opisując swoje zachowanie w kryzysowej sytuacji czasem mówią tak: "Może nie zrobiłem tego, co trzeba, ale...".
Na koniec chcą wiedzieć czy można było lepiej rozwiązać ten problem. Pytam wtedy czy są zadowoleni z rezultatu swoich działań.
Przed udzieleniem porady chcę wiedzieć czy ich rozwiązanie – w tym kontekście i z tymi ludźmi – spełniło oczekiwania. Jeśli tak, dobrze. Jeżeli nie, możemy porozmawiać jak poprawić skuteczność działania w podobnej sytuacji w przyszłości.
Proste problemy – na przykład wymiana akumulatora w telefonie komórkowym lub naprawa uszkodzonego migacza w aucie – zwykle mają proste rozwiązania. Złożone problemy – na przykład stworzenie scenariusza symulacji kryzysowej lub poprawa relacji z mediami – najczęściej mogą być rozwiązane na różne sposoby.
W kontaktach z mediami i komunikacji kryzysowej bardzo rzadko mamy do czynienia z prostymi problemami. Szukanie "jedynej" właściwej odpowiedzi może zaszkodzić na trzy sposoby:
1. Zawężone myślenie
Szukanie jednego perfekcyjnego rozwiązania ogranicza kreatywność i skłania do odrzucania alternatywnych propozycji.
2. Niezdecydowanie
Szukając "właściwej" odpowiedzi można wpaść w pułapkę zbyt szczegółowej analizy. Zbieranie informacji, badanie sytuacji i analiza problemu nie mogą trwać bez końca – analiza musi prowadzić do rzeczowej konkluzji.
3. Bierność
Nie ma dobrych decyzji podjętych za późno. Bez decyzji nie ma działania. Bez działania nie ma efektu. Bez efektu nie ma zmiany.
Konkluzja
Kiedy będziesz rozwiązywać następny problem z mediami, oceń czy jest prosty czy złożony. Jeśli złożony, przygotuj co najmniej trzy rozwiązania i spośród nich wybierz najlepsze.
Jak opracować plan komunikacji kryzysowej
4. Jaki jest sens mediów społecznościowych?
Ktoś zapytał mnie na szkoleniu medialnym: "Jaki jest sens mediów społecznościowych?"
Korzystam codziennie z serwisów społecznościowych, żeby poznać nowych ludzi, znaleźć ciekawe informacje, przeczytać opinie innych ekspertów oraz mówić o tym, co robię.
Oto 4 powody dlaczego media społecznościowe są ważne:
1. Szybkość
Wszyscy najważniejsi dziennikarze mają profile na Twitterze, gdyż w tym serwisie coraz częściej publikowane są jako pierwsze najnowsze informacje i krótkie komentarze. Ale szybkość to tylko szybkość – każda wiadomość musi być sprawdzona.
Jeśli lubisz wiedzieć o wszystkim pierwszy, media społecznościowe na pewno Cię nie zawiodą.
Ale uwaga: ponieważ nie znasz zwykle pierwotnego źródła informacji, traktuj to jako sygnał o tym, że coś mogło się zdarzyć i sprawdź w innym niezależnym źródle.
2. Porządek
W Internecie pojawia się coraz więcej chaotycznych informacji. W mediach społecznościowych tworzą się grupy tematyczne (na przykład fora dyskusyjne), które pomagają porządkować i tłumaczyć nowe wiadomości.
Ale znowu uwaga: sprawdź kto jest moderatorem listy dyskusyjnej. Czy jest to osoba bezstronna i wiarygodna?
Z drugiej strony, jeśli pojawia się temat, którego nie rozumiesz, dobrze jest poznać opinię kogoś kto wie więcej.
3. Nastroje
W sieciach społecznościowych można bez trudu poznać opinie innych ludzi na wybrany temat. Kampanie online i zbiorowe petycje są coraz bardziej miarodajnym barometrem społecznych nastrojów.
Jeśli kilkaset tysięcy osób wypowiada się zdecydowanie na jakiś temat, coś musi być na rzeczy.
4. Wiedza
Jak już kilka razy mówiłem – Twitter jest dziś największym mózgiem na naszej planecie. Jeśli czegoś nie wiesz, zadaj pytanie i prawdopodobnie ktoś w ciągu minuty odpowie.
Kłopot pojawia się wtedy kiedy odpowiedzi ekspertów są sprzeczne. Ale lepsze to od niewiedzy i niepewności.
5. Kiedy ustawić znak "Zakaz wjazdu" w wywiadzie dla mediów
Czy reporter czasem zachowuje się jak medialny "pirat drogowy"?
Możesz tak pomyśleć kiedy dziennikarz prowokuje zadając pytania, które dotyczą poufnych lub tajnych informacji, spraw dla Ciebie drażliwych oraz czystych spekulacji.
Najbardziej skuteczną metodą jest wyznaczenie sobie w takiej sytuacji granicy, której nie możesz przekroczyć.
Na początek poznaj techniki zadawania pytań w zależności od medium – inaczej prowadzi wywiad dziennikarz telewizyjny, inaczej prasowy.
Reporter prasowy oczekuje, że poświęcisz mu więcej czasu. Może poprosić o pół godziny lub więcej – jeśli pisze obszerny artykuł.
Jeżeli przygotowuje materiał krytyczny, nie musi zaczynać rozmowy od najtrudniejszego pytania. Zaczyna zwykle od pytań ogólnych i delikatnych – zależy mu na stworzeniu miłej atmosfery i zyskaniu zaufania rozmówcy.
Może się zdarzyć, że przez 29 minut z zaplanowanego na pół godziny wywiadu będzie zadawać bardzo niewinne i puste pytania. Nic z tego, co powiesz w tym czasie, nie ukaże się w gazecie. Najważniejsze pytanie padnie w ostatniej minucie – kiedy będziesz mieć wrażenie, że wywiad już się zakończył.
Reporterzy telewizyjni i radiowi pracują inaczej, głównie dlatego że mają mniej czasu na rozmowę – nie więcej niż 7 minut. Z zasady zaczynają od najtrudniejszego pytania lub zadają je jako drugie z rzędu.
Bez względu na metodę prowadzenia wywiadu – jeśli nie możesz odpowiedzieć na pytanie, powiedz to zaraz po usłyszeniu pytania. Nie klucz, nie graj na czas, nie kombinuj.
Reporter na pewno się nie wycofa i będzie drążyć temat. To jest właśnie ten moment, w którym musisz mieć odwagę powiedzieć sobie, że dalej się nie posuniesz.
Jeżeli reporter posuwa się za daleko, postaw znak "Zakaz wjazdu" i nie usuwaj go przed końcem wywiadu.
6. Nie wszystkie pomysły są dobre
Dobre wystąpienia publiczne i prezentacje są zbudowane wokół jednego pomysłu.
Pomysł może być skomplikowany, ale musi być jeden, spójny i zrozumiały. Oczywiście – najlepiej jeśli jest także dobry.
Pomysł to specyficzna struktura umysłowa, która porządkuje i daje znaczenie naszym zewnętrznym doświadczeniom i informacjom.
Celem wystąpienia publicznego lub prezentacji jest zatem pomoc słuchaczom w uporządkowaniu i zrozumieniu ich doświadczeń i informacji – tych, które już mają i tych, które przekazuje prelegent.
Przekazywanie informacji – nawet bardzo ciekawych, wiarygodnych i pożytecznych – to za mało. Ludzie sami mogą zdobyć potrzebne dane. Prelegent powinien pomóc je uporządkować i ocenić ich wartość.
Pomysł pomysłowi nierówny
Nie wszystkie pomysły, idee i koncepcje są tak samo dobre. Niektóre – mam niestety wrażenie, że coraz więcej – są zwariowane, niedorzeczne i z gruntu fałszywe. Popularność nie potwierdza ich prawdziwości. Niemądre pomysły powtarzane w Internecie i głupich programach telewizyjnych nadal są tylko niemądrymi pomysłami.
Oto trzy podstawowe pytania testujące wartość nowego pomysłu przed prezentacją lub wystąpieniem publicznym:
1. Jakie mamy dowody?
Jakie doświadczenia, obserwacje lub informacje mamy do dyspozycji? Skąd wiemy, że są dokładne? Jak bardzo możemy im zaufać? Z jakich źródeł korzystamy? Czy mamy dostęp do innych niezależnych źródeł, które potwierdzają nasze dane? Czy ktoś kwestionuje posiadane przez nas dowody?
2. Jakie mamy założenia?
Założenie to teoretycznie prawdziwa hipoteza, której z powodu braku jednoznacznych dowodów nie można zdecydowanie potwierdzić lub odrzucić. Naszym zadaniem jest sporządzenie katalogu wszystkich hipotez i ich omówienie – oraz ocena, które są prawdziwe.
Założenia zwykle prowadzą do konkluzji. Jeżeli przyjmiemy fałszywe, niedokładne lub mylące założenie, nie będziemy mogli wyciągnąć prawidłowych wniosków.
3. Czy pomysł jest logiczny?
Logiczne myślenie polega na połączeniu wszystkich elementów w jasny, czytelny i zrozumiały sposób. Najczęściej popełniane błędy to: 1. fałszywy wniosek o relacjach przyczynowo-skutkowych (post hoc ergo propter hoc ), 2. fałszywa dychotomia, 3. myślenie życzeniowe i 4. argumentacja ad hominem.
Jak oceniasz wartość nowego pomysłu, który chcesz przedstawić w prezentacji lub wystąpieniu publicznym? Napisz o tym do mnie.
7. 10 typowych błędów w kontaktach z mediami
Studentka PR z Wrocławia pyta:
Jakie są typowe błędy w kontaktach z mediami?
Reporter nie jest w wywiadzie ani Twoim przyjacielem ani wrogiem – chce mieć ciekawy materiał.
Błędy dziennikarza nigdy nie trafią do wywiadu – Twoje zawsze. Im więcej błędów popełnisz, tym bardziej atrakcyjny tekst :-(
Oto 10 typowych błędów w kontaktach z mediami i porady jak ich unikać:
1. Nie czekaj na pytanie, które pozwoli Ci powiedzieć to, co jest dla Ciebie najważniejsze. Przechodź od odpowiedzi do jednego z trzech kluczowych komunikatów: "Najważniejsze jest to, że...", "Chodzi o to, żeby...", "Nie możemy zapominać, że...".
2. Nie zakładaj, że czytelnicy, słuchacze i widzowie dużo wiedzą. Wszystko, co powiesz musi być zrozumiałe za pierwszym razem.
3. Nie używaj pompatycznych słów. Wielkie słowa nie robią wielkiego wrażenia. Pokazują tylko, że chcesz zrobić WIELKIE wrażenie. Mów prosto i jasno.
4. Nie zaczynaj od szczegółów. Od razu przechodź do sedna sprawy – nie mów za dużo, istotne detale zostaw na później.
5. Nie reklamuj swojej firmy ani produktów. Odpowiadaj rzeczowo i konkretnie na pytania.
6. Nie mów "bez komentarza". Czytelnicy, słuchacze i widzowie będą się zastanawiać co masz do ukrycia. Jeżeli nie możesz odpowiedzieć, wytłumacz dlaczego.
7. Nie powtarzaj negatywnych tez ukrytych w pytaniach dziennikarza, na przykład "Nie boi się pan, że...?" "Nie boję się, że..." Mów pozytywnie.
8. Nie zgaduj. Jeśli nie wiesz czegoś na pewno, nie mów tego. Uwaga: "na pewno" znaczy więcej niż 100%.
9. Kiedy się pomylisz, nie udawaj, że nic się nie stało i nikt tego nie zauważył – od razu koryguj błąd. Bez korekty ten błąd będzie dwa razy większy.
10. Nigdy nie okazuj irytacji. Szukaj równowagi pomiędzy opanowaniem i spokojem, a pasją i zdecydowaniem.
8. Przepraszam, ale nie wiem...
Rzecznik prasowy firmy finansowej z Warszawy pyta:
Co zrobić kiedy nie wiem jak odpowiedzieć na pytanie reportera?
W wywiadzie dla mediów – mimo nawet najbardziej starannego przygotowania – może zdarzyć się sytuacja kiedy nie wiesz jak odpowiedzieć na pytanie reportera. Powodów może być kilka.
Oto trzy takie sytuacje i porady jak się zachować:
1. Kiedy nie znasz odpowiedzi, bo pytanie jest bardzo szczegółowe lub wykracza poza Twoją specjalizację.
Powiedz "Nie wiem" i wyjaśnij dlaczego nie możesz udzielić odpowiedzi, na przykład "Trwa postępowanie wyjaśniające", "Czekamy na raport komisji" lub "Proszę ich o to zapytać" (jeśli pytanie dotyczy tego, co ktoś zrobił lub czego nie zrobił).
Możesz oczywiście pomóc reporterowi zdobyć potrzebne informacje, ale nie masz takiego obowiązku.
2. Kiedy nie znasz odpowiedzi, ale powinieneś ją znać.
To trudniejszy przypadek, gdyż nie możesz bezpośrednio przyznać się do swej ignorancji.
Przejdź w odpowiedzi do jednego ze swoich kluczowych komunikatów wierząc, że reporterowi zabraknie czasu na powtórzenie pytania, na przykład "To nie jest najważniejsza sprawa. Warto natomiast zastanowić się..."
Jeżeli reporter będzie nalegać, obiecaj szybko zdobyć potrzebne dane i przejdź do kolejnej kwestii.
3. Kiedy znasz odpowiedź, ale nie chcesz tego powiedzieć.
To najmniej przyjemna sytuacja. Reporter zdaje sobie sprawę, że znasz odpowiedź i próbuje wszelkimi sposobami zmusić Cię, żebyś to powiedział.
Nie możesz sobie pozwolić na twardą odmowę – to byłoby niegrzeczne i szkodliwe.
Powiedz co możesz powiedzieć w tej sprawie i postaraj się delikatnie przejść do bardziej bezpiecznego tematu.
W każdym przypadku pewność siebie i zdecydowanie, szczególnie w wywiadzie telewizyjnym, oszczędzą Ci nadmiernego stresu i zakłopotania.
9. 10 priorytetów w zarządzaniu sytuacją kryzysową
Dyrektor PR w firmie spożywczej z Krakowa pyta:
Jakie są priorytety w zarządzaniu sytuacją kryzysową?
Przygotowując się do zarządzania kryzysem i komunikacją kryzysową trzeba odpowiedzieć sobie na jedno zasadnicze pytanie: "Czego oczekują od nas interesariusze?" Prawie wszystkie decyzje zależą od tego jak odpowiemy na to pytanie...
1. Ocena sytuacji
Zbierz fakty, plotki i pogłoski.
Opisz i oceń sytuację. W jakim miejscu jesteśmy: przed kryzysem, w trakcie kryzysu, po kryzysie?
Co należy zrobić w tej sytuacji? Postaw na etyczne zachowanie i uczciwość!
Jakie jest prawdopodobieństwo, że o sprawie dowie się opinia publiczna? Jeśli dowiedzą się media, nie można udawać, że nic się nie stało.
Czy w naszym interesie jest powiadomienie o sprawie mediów i opinii publicznej? Czy można sprawę załatwić wewnątrz organizacji?
2. Wykorzystanie kryzysowej sytuacji do poprawy wizerunku i reputacji
Jak to się wszystko skończy?
Jak chcielibyśmy, żeby to się skończyło?
Co możemy na tym stracić i co zyskać?
3. Ocena umiejętności zarządzania kryzysem przez kierownictwo organizacji
Szefowie, którzy załamują się pod presją medialnej krytyki, nie uratują firmy.
Czy szefowie szukają rozwiązania problemu czy szukają winnych?
Czy pracownicy zaczynają winić media? Czy pojawia się syndrom oblężonej twierdzy?
4. Ocena umiejętności rzecznika prasowego
Na początku kryzysu rzecznik prasowy często jest zdany na własne siły.
Jak można mu pomóc?
Czasem lepiej chronić szefa firmy i zostawić kontakty z mediami innej osobie.
Nie pokazuj swoich doradców, prawników i konsultantów. Ludzie ich nie lubią, bo boją się manipulacji.
5. Opracowanie kluczowych komunikatów
Przygotuj: 1. ogólne przesłanie, 2. osobiste przesłanie, 3 komunikat dotyczący wypadku.
Unikaj niejasnych i szkodliwych przekazów.
6. Spokój i opanowanie
Nigdy nie zabieraj głosu publicznie kiedy jesteś zdenerwowany.
Nie daj się zapędzić mediom w kozi róg.
Nikogo nie atakuj i nie oskarżaj.
Nie spekuluj.
7. Komunikacja z opinią publiczną – nie z dziennikarzami
Kiedy wypowiadasz się w mediach, pamiętaj, że dziennikarz zadający pytania jest tylko pośrednikiem między Tobą a opinią publiczną.
Przekaz + powtórka + konsekwencja = zmiana nastawienia → zmiana zachowania.
8. Rozważny dobór faktów
Jeden fakt robi wrażenie. Kiedy podajesz dwa fakty, jeden jest zawsze słabszy. Trzy fakty wprowadzają zmieszanie.
9. Wsparcie przez sojuszników i przyjaciół
Ludzie słuchają tych, których znają, lubią i do których mają zaufanie.
Ten kto wypowiada się w Twojej obronie nie może być postrzegany jako strona w konflikcie.
10. Przeprosiny
Jeśli zawiniłeś, zacznij komunikację od szczerych przeprosin.
Przeprosiny muszą być bezwarunkowe – żadnego "jeżeli..."
Przedstaw plan działania.
Powiedz jak zamierzasz rozwiązać problem.
Jak opracować plan komunikacji kryzysowej
Kogo zje Lew
Lew zrobił listę kogo zje.
Przychodzi Sarenka.
– Lwie czy ja jestem na liście?
– Przykro mi, ale jesteś.
– A dasz mi 24 godziny, żeby pożegnać się z rodziną?
– OK, nie ma sprawy.
Na następny dzień przychodzi Sarenka i Lew ją zjada.
Kolejny zjawia się Lis.
– Lwie czy ja jestem na liście?
– Niestety jesteś.
– A dasz mi jeden dzień, żebym pożegnał się z rodziną?
– OK, nie ma sprawy.
Przychodzi Lis i Lew go zjada.
Dzień później przybiega Króliczek.
– Lwie czy ja też jestem na liście?
– Jesteś, jesteś...
– A możesz mnie wykreślić?
– OK, nie ma sprawy.
Przeczytaj, oceń i skomentuj najnowsze artykuły na blogach: Media Gapa, Ekspert Medialny, Trener Medialny, Szkolenia medialne, 112 PR, Kryzys Online, Pressentacje i Feliszek PR.
Chcesz samodzielnie napisać swoją informację prasową? Skorzystaj z usługi bezpłatnej tylko dla prenumeratorów tego newslettera. Wypróbuj Twoje Info.
Przeoczyłeś/aś ciekawy artykuł? Zajrzyj do Archiwum Pressence Newsletter.
PRESSENCE PR NA TWITTERZE
Wiesz, że mamy profil na Twitterze? Zobacz o czym teraz piszemy. Może do nas dołączysz?
Reklama
Zastrzeżenia prawne
1. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek dostarcza Czytelnikom Pressence Newsletter ogólnych informacji na tematy, które ich interesują. Informacje zawarte w Pressence Newsletter nie stanowią w żadnym przypadku świadczenia usług doradztwa public relations ani jakichkolwiek innych usług.
2. Wszelkie informacje, poglądy, interpretacje, porady i rozwiązania nie są wyczerpujące i nie są przeznaczone do bezwzględnego i bezkrytycznego stosowania w praktyce. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek nie udziela w tym zakresie żadnych gwarancji wyraźnych lub dorozumianych. Korzystanie z treści i mechanizmów udostępnionych w Pressence Newsletter odbywa się na odpowiedzialność Czytelnika.
3. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek dokłada należytych starań, aby prezentowane treści, akty prawne i inne teksty i mechanizmy były zgodne z obowiązującym stanem prawnym. Jednak częste zmiany prawa powodują, że część treści może dotyczyć stanu prawnego z przeszłości. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek zastrzega sobie prawo zmiany danych i informacji umieszczonych w Pressence Newsletter w dowolnym terminie, bez uprzedniego powiadomienia Czytelników.
4. Treść Pressence Newsletter nie stanowi w żadnym przypadku oferty handlowej w rozumieniu art. 66 §1 kodeksu cywilnego oraz innych właściwych przepisów prawnych i jest jedynie zaproszeniem do rozpoczęcia rokowań zgodnie z art. 71 kodeksu cywilnego.
5. Korzystanie z treści Pressence Newsletter wymaga pisemnej zgody Pressence Public Relations i Bogusława Feliszka, poza wyjątkami określonymi w powszechnie obowiązujących przepisach prawa takich jak dozwolony użytek w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. nr 90 poz. 631, t. jedn. z późn. zm.).
6. Niektóre z odsyłaczy w Pressence Newsletter łączą z zewnętrznymi serwerami. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek nie ponosi odpowiedzialności za informacje na tych serwerach, w szczególności za ich zgodność z prawdą.
7. Czytelnik Pressence Newsletter przyjmuje do wiadomości i akceptuje fakt, że poczta elektroniczna oraz inne transmisje przechodzące przez Internet mogą być obciążone ingerencją osób trzecich i nie mają charakteru poufnego.
Jeśli z ciekawością przeczytałeś/aś nasz NEWSLETTER, prześlij go swoim przyjaciołom, współpracownikom i klientom w niezmienionej formie. Będą Ci za to wdzięczni.
Aby ZAPRENUMEROWAĆ Pressence Newsletter odwiedź naszą witrynę WWW i wypełnij zgłoszenie subskrypcyjne.
Aby ODWOŁAĆ PRENUMERATĘ (i mnie zasmucić) wyślij proszę na adres: newsletter@pressence.com.pl z informacją KONIEC PRENUMERATY w linii tematu.
| Bogusław Feliszek Facebook Google+ | Pressence Public Relations pl. Teatralny 10-11/33 45-056 Opole | WWW www.pressence.com.pl e-mail: biuro@pressence.com.pl tel. +48 77 441 40 14 |