1. Uczestnicy gry stają w kole. Prowadzący wskazuje palcem jedną z osób. Ta osoba teraz kieruje palec na innego uczestnika. Wskazana osoba wybiera kolejnego uczestnika gry. Nie wolno wybierać osoby, którą ktoś już wcześniej wskazał. Na koniec każdy ma skierowany palec w kierunku jednej osoby i każdy został wybrany tylko raz. Prowadzący prosi o opuszczenie rąk i jeśli uważa za stosowne, przeprasza za takie nieeleganckie zachowanie.

2. Prowadzący prosi teraz o skierowanie wzroku na wskazaną wcześniej palcem osobę i uważne obserwowanie jej zachowania. Ta osoba jest dla niej Modelem do naśladowania.

3. Uczestnicy gry muszą bacznie obserwować wybraną osobę i naśladować/kopiować jej zachowanie. Prowadzący prosi o powstrzymywanie się od wykonywania jakichkolwiek ruchów. Można tylko powtarzać ruchy swojego Modela. Każdy zauważony ruch należy natychmiast powtórzyć.

4. Gra trwa 5 minut. Zwykle po chwili pojawiają się drobne ruchy. Każdy ruch będzie powtórzony tyle razy ilu jest uczestników gry (i zwykle powtórzony z przesadą). Na koniec najprawdopodobniej każdy choć raz poruszy głową lub ramieniem, zakaszle, uśmiechnie się i cała grupa zacznie zachowywać się trochę... dziwnie!

1. Co się wydarzyło? Przecież mieliście stać nieruchomo.

2. Ile osób nie zauważyło kto pierwszy wykonał jakiś ruch?

3. Kto zauważył, że powtórzony przez całą grupę ruch pierwsza wykonała osoba, która była ich Modelem do naśladowania?

4. Czy to ważne kto zaczął, skoro wszyscy powtórzyli to zachowanie?

5. W jakim stopniu ta gra pokazuje jak grupy zachowują się w prawdziwej sytuacji kryzysowej? Czy grasz w tę grę także w pracy? Jaki jest koszt prowadzenia tej gry? Czy ważne jest dla Ciebie zaprzestanie udziału w tym cyklu przekazywania negatywnych zachowań? Co możesz zrobić, żeby zmienić taki cykl?

1. Uczestnicy dobierają się w pary. Osoba z krótszymi włosami jest Osobą A. Każda para ma minutę na wspólne zaplanowanie następnych wakacji.

2. Pierwsza runda: Osoba A podaje sugestię. Na przykład, "Pojedźmy w jakieś ciepłe miejsce."

3. Osoba B odpowiada, "Dobrze, ale..." i kończy zdanie. Na przykład, "Dobrze, ale chcę cały dzień wylegiwać się na plaży."

4. Osoba A mówi, "Dobrze, ale..." i przedstawia kolejny warunek. Tak prowadzona rozmowa trwa jedną minutę.

5. Druga runda: Osoba A rozpoczyna od tej samej propozycji na wakacje. Tym razem, partnerzy wymieniają uwagi na temat wspólnych planów mówiąc, "Dobrze i..." Na przykład, "Pojedźmy w jakieś ciepłe miejsce." "Dobrze i niech to będzie miejsce, gdzie jeszcze nigdy nie byliśmy." Rozmowa trwa minutę.

1. Mimo że to była to tylko gra ilu z was miało wrażenie, że partner mówiąc w pierwszej rundzie "Dobrze, ale..." próbował sabotować Twoje propozycje? Czy tak samo było w drugiej rundzie?

2. Ile osób dalej posunęło się w swoich wakacyjnych planach w drugiej rundzie? Jeśli tak było, dlaczego?

3. Jak można mówiąc "Dobrze i..." pokazać drugiej osobie, że się z nią nie zgadzasz?

4. Jak technika "Dobrze i..." wpływa na rozmowę z konfliktową osobą? Co znika i co pojawia się dzięki użyciu tej metody w sytuacji konfliktowej?

5. Jakie wakacje udało się zaplanować? Czy to jest realny plan?

Uwaga: Pierwsze krótkie podsumowanie można zrobić po pierwszej rundzie. Pytania powinny dotyczyć oceny uczuć i zachowania partnera oraz ogólnej atmosfery konwersacji.

1. Uczestnicy łączą się w grupy 4-6 osób. Każda grupa otrzymuje dużą kartkę papieru i zestaw kolorowych pisaków.

2. Prowadzący informuje uczestników, że w końcu spełniło się ich marzenie. Firma, w której będą pracowali zostanie całkowicie przebudowana. Budżet jest nieograniczony. Cel jest jeden: ma to być najlepsza, najbardziej przyjazna, najbardziej komfortowa firma na świecie. Architekt potrzebuje sugestii jak ta firma powinna wyglądać.

3. Każda grupa przygotowuje plan firmy, rozkład pomieszczeń i ich aranżacje. Poszczególne plany mogą być opracowane w dowolnych perspektywach i szczegółach. Architekt ma czas na przestudiowanie wszystkich propozycji. Ma tylko jedną prośbę. Uczestnicy gry pracując nad projektem powinni współpracować w kompletnej ciszy. Nie mogą komunikować się za pomocą słów.

4. Uczestnicy gry mają 10 minut na opracowanie planu idealnej firmy.

5. Po zakończeniu pracy gotowe plany są powieszone na ścianie i uczestnicy wyjaśniają całej grupie szczegóły swojego projektu.

1. Jakie są wspólne elementy wszystkich projektów? Jak te elementy odzwierciedlają wspólne wartości grupy?

2. Jak przekazywano swoje pomysły innym członkom zespołu?

3. Jak skutecznie udało się odczytywać pomysły grupy?

4. Jakie sygnały niewerbalne okazały się pomocne w komunikacji?

5. Jak zmieniłby się końcowy projekt, gdyby można było porozumiewać się słowami? Czy poprawiłaby się jakość komunikacji w grupie?

6. Czy w trakcie pracy nad projektem wyłonił się lider? Jak do tego doszło?

7. Czy ktoś w grupie przejął obowiązki negocjatora, mediatora lub organizatora pracy? Jak do tego doszło?

8. Jakie zachowania członków zespołu w prawdziwym życiu pomagają osiągnąć cele?

9. Jakie kompetencje powinien mieć członek zespołu, żeby dobrze w nim funkcjonować?

10. Co możesz zmienić, żeby poprawić swoje umiejętności pracy w zespole?