1. Na wizytówce mam napisane "dyrektor departamentu public relations", ale specjalizuję się w reklamie.

2. Do moich podstawowych obowiązków należy organizowanie "strategicznych zebrań" i zatwierdzanie "taktycznych prezentacji".

3. Zawsze zgadzam się z najważniejszą osobą w pokoju.

4. Najchętniej rozmawiam o moich wspaniałych projektach, które realizowałem w poprzednim miejscu pracy.

5. Najgłupszym szefem pod słońcem jest osoba, która była na tym stanowisku przede mną.

6. Najgłupszą agencją public relations jest agencja PR, z którą współpracował mój poprzednik.

7. Mam ogromne i udokumentowane doświadczenie w wygłaszaniu opinii, ale niechętnie podejmuję decyzje.

8. Wszystkie moje kluczowe decyzje są ważne nie dłużej niż przez 24 godziny.

9. Znakomicie radzę sobie z delegowaniem odpowiedzialności. Jeszcze lepszy jestem w delegowaniu winy.

10. Zarządzam budżetem public relations, ale nie mam nad nim kontroli.

11. Moja szklanka jest zawsze do połowy pusta.

12. Wiem wszystko o mediach społecznościowych.

13. Nie boję się żadnego kryzysu.

14. Zarządzanie ryzykiem to zawracanie głowy, bo nie można przewidzieć co się wydarzy.

15. Z dezynwolturą operuję najbardziej skomplikowaną terminologią public relations.

16. Nie interesują mnie dobre pomysły public relations jeśli nie można ich znaleźć w Wielkim Słowniku Żargonisty.

17. Dbam o modną fryzurę i jem w najdroższych restauracjach.

18. Będę na tym stanowisku (czytaj: siedział na tym fotelu) 18 miesięcy.

19. Jest jak jest i nie zamierzam niczego zmieniać.

20. Jestem ćmokiem public relations.

1. Jakich narzędzi używacie do monitorowania online wzmianek o marce?

2. Czy monitorujecie nastawienie/wydźwięk? Jeśli tak, w jaki sposób?

3. Jak raportujecie wzmianki o marce? Czy mogę zobaczyć przykładowy raport?

4. Jak często będę dostawać raporty lub otrzymam do nich dostęp?

5. Jak oceniacie czy wzmianka o marce wymaga natychmiastowej reakcji/interwencji lub można ją pominąć?

6. Kiedy i jakim kanałem otrzymam informację o wzmiance, która wymaga interwencji?

7. Jakie stosujecie podejście do komentowania wzmianek, pozytywne czy negatywne?

8. Jeżeli zdecydujecie się wysłać komentarz jak przygotowujecie jego treść?

9. Jeśli sami nie wysyłacie komentarza czy otrzymam szablon podpowiadający jak skutecznie komentować wzmianki o marce?

10. Czy tylko monitorujecie istniejące wzmianki czy pomagacie tworzyć nowe?

11. Jakie usługi oferujecie w ramach kampanii zarządzania reputacją online?

12. Jak wygląda typowy proces rozwiązywania problemów związanych z zarządzaniem reputacją online?

13. Czy potraficie skutecznie usunąć z Internetu wszystkie negatywne wzmianki o marce?

14. Jaki jest podział obowiązków w zarządzaniu reputacją marki online pomiędzy agencją PR i naszym firmowym zespołem?

15. Czy sami tworzycie informacje prasowe i wpisy na blogach czy musimy zlecić to innemu wykonawcy?

16. Jakich i ile informacji potrzebujecie przed przystąpieniem do pracy?

17. Jak sprawdzacie czy zarządzanie reputacją jest skuteczne?

18. Ile czasu potrzebujecie, żeby usunąć negatywne wzmianki o marce?

19. Czy możecie przedstawić plan jak za trzy miesiące będą wyglądać wyniki w głównych wyszukiwarkach w wybranych hasłach kluczowych?

20. Jakie macie doświadczenie w monitorowaniu głównych serwisów społecznościowych?

21. Czy możemy liczyć na współpracę w tworzeniu strategii aktywności w mediach społecznościowych czy tylko na wprowadzenie do nich?

22. Jakich narzędzi używacie do pomiaru efektów aktywności w mediach społecznościowych? Czy to są własne narzędzia czy zewnętrzne (ogólnie dostępne)?

23. Czy za pomocą tych narzędzi możecie odtworzyć archiwalne wpisy czy zaczynamy od zera?

24. Jak wspólnie ocenimy sukces w pozyskiwaniu nowych klientów?

25. Czy możemy wykorzystać wasze narzędzia do analizy naszych danych?

26. Jak mierzycie efektywność każdego serwisu społecznościowego?

27. Czy możecie przedstawić plan jakich zysków z inwestycji możemy oczekiwać po trzech miesiącach?

28. Ile czasu potrzeba, żeby zobaczyć pierwsze efekty?

29. Czy pomożecie nam zbudować własną społeczność online czy tylko skupicie się na naszej firmowej stronie WWW?

30. Czy i jak pomożecie nam zidentyfikować liderów opinii online? Jeżeli nie, czy możemy skorzystać z listy, którą stworzycie?

31. Kto będzie kontaktować się z liderami opinii: wy czy my? Jeśli wy, czy będą oni wiedzieć o waszej współpracy z nami? Jak zadbacie o to, żeby to były kontakty prawdziwe i szczere?

32. Czy przedstawicie nam strategię komunikacji z liderami opinii, która nie będzie sztuczna i natrętna?

33. Jakich metod używacie do poszerzania społeczności online? Czy nie grożą nam z tego powodu jakieś kłopoty?

34. Jak mierzycie skuteczność poszerzania społeczności online?

35. Jak możemy zintegrować społeczność online z klientami w realnym świecie i połączyć z tradycyjnymi działaniami public relations?

36. Czy podacie nam wskazówki jak skutecznie komunikować się w mediach społecznościowych?

37. Czy nauczycie nas jak rozwijać to, co zaczęliście? Czy będziemy wiedzieć jak to robić samodzielnie?

38. Czy główne wartości agencji PR współgrają z naszymi?

39. Czy nasi klienci są aktywni w mediach społecznościowych?

40. Czy potrzebuje tych usług online?

41. Jeśli to ja mam umieszczać wpisy na Twitterze, Facebooku i blogu, czy wiem jak to robić?

42. Czy oni chcą ze mną pracować? Czy ja mam ochotę współpracować z nimi?

43. Czy rozumieją co nas wyróżnia?

44. Czy zaproponowana strategia jest dopasowana do naszych potrzeb?

45. Czy odpowiadają konkretnie na wszystkie pytania czy uciekają się do ogólnych stwierdzeń?

46. Jaką reputacją agencja cieszy się w branży public relations?

47. Czy postępuje zgodnie z deklaracjami i obietnicami?

48. Czy mam zaufanie do przedstawicieli agencji?

49. Czy rzeczywiście będą troszczyć się o moją markę?

50. Jak zaproponowana strategia komunikacji online komponuje się z innymi celami mojej firmy?

1. Brak sumienia i poczucia winy,

2. Nieumiejętność traktowania ludzi jak istot ludzkich z własnymi uczuciami i prawami,

3. Brak umiejętności wyciągania wniosków z doświadczeń życiowych i zmiany swego zachowania,

4. Notoryczna nieuczciwość.

1. Krótka pauza przed odpowiedzią. W wywiadach, które nie są nadawane "na żywo", radzimy uczestnikom szkoleń poczekać kilka sekund przed rozpoczęciem odpowiedzi. Krótka pauza daje okazję do sformułowania i przekazania bardziej konkretnego, zwartego i jasnego komunikatu.

Chwila milczenia obniża temperaturę agresywnych wywiadów i daje rzecznikowi szansę odzyskania kontroli nad przebiegiem rozmowy. Każdy kto kiedykolwiek kłócił się z członkiem rodziny zna i docenia ozdrowieńczą wartość "głębokiego oddechu" i spowolnienia tempa wymiany zdań.

2. Główny problem. Kiedy reporter zadaje agresywne i tendencyjne pytania, doświadczony rzecznik prasowy szuka w nich głównego problemu. Na przykład, jeżeli dziennikarz pyta dlaczego firma trzeci kwartał z rzędu wykazuje spadek sprzedaży, podstawowe pytanie prawdopodobnie brzmi: "Czy firma ma kłopoty?"

Sprzeczki o to, kto nie opuścił w łazience deski klozetowej rzadko dotyczą samej deski. Zazwyczaj kryją jakiś inny problem - być może ktoś z małżonków czuje się lekceważony lub niedoceniany. Następnym razem szukaj w sporze między słowami źródła prawdziwego problemu.

3. Żadnych wątków pobocznych. Zauważyłeś co się dzieje kiedy zaczynasz się kłócić? Nagle - ni z gruszki ni z pietruszki - wprowadzasz do rozmowy mniej ważne wątki. Konflikt przenosi się na mało istotne sprawy, zamiast skupić się na podstawowym źródle nieporozumienia.

Doświadczony rzecznik prasowy nie da się wciągnąć w drobne utarczki słowne. Jeżeli rozpoczniesz spór na trzeciorzędny temat, to właśnie on może trafić na pierwsze strony gazet - i to właśnie ten "temat" potem jeszcze przez lata będzie powracać w domowych niesnaskach.

4. Ton wypowiedzi. Pamiętasz swoje odczucia kiedy ostatnio zobaczyłeś w telewizji agresywną reakcję gościa na pytanie dziennikarza. Jak oceniłeś to zachowanie? Większość ludzi myślało podobnie: "Ale nieokrzesany prostak!"

Moje doświadczenie uczy, że w prywatnych relacjach jest podobnie. Kiedy Pani Media Gapa (która jest ogromnie cierpliwą osobą) ma do mnie o coś pretensję, widzę przed sobą dwa wyjścia. Albo jej wysłuchać, zgodzić się z argumentami i obiecać poprawę. Albo odrzucić wszystkie zarzuty i przejść do kontrataku - co prowadzi do niepotrzebnej eskalacji konfliktu.

5. Szybkie i szczere przeprosiny. W pierwszych godzinach, czasem nawet dniach, kryzysu firmy zbyt często odrzucają wszelkie oskarżenia i nie chcą przyznać się do najmniejszego błędu. Kiedy nieco ochłoną - media w tym czasie nie zostawiają na nich suchej nitki - zmieniają strategię i przechodzą do bardziej "miękkiej" komunikacji. Powoli "liżą" bolesne i niepotrzebne rany. Kiedy popełnisz błąd, szybko się do tego przyznaj. To skraca czas najtrudniejszej fazy kryzysu i pomaga skupić się na rzeczy najważniejszej - na rozwiązaniu problemu.

1. Ignoruj dziennikarza kiedy prosi o wywiad lub informację. Nie musisz z nim rozmawiać przed premierą produktu - wtedy sam przybiegnie.

2. Obiecaj coś i zapomnij o tym. Jeżeli to coś naprawdę ważnego, dziennikarz Ci o tym przypomni.

3. Nie oddzwaniaj. Zwlekaj do ostatniej chwili z udzieleniem informacji. Powiedz, że nie mogłeś znaleźć nikogo kompetentnego kto odpowie na pytania. Obiecaj, że następnym razem będzie to trwało krócej.

4. Nie umieszczaj w informacjach prasowych żadnych danych kontaktowych - adres e-mail, telefon, adres witryny WWW. Dziennikarze uwielbiają takie wyzwania.

5. Powiedz swojej asystentce i recepcjonistkom, że wszyscy dziennikarze pracują dla Faktu lub Superexpressu - chodzi im tylko o sensacje i skandale. Lepiej z nimi nie rozmawiać.

6. Jeżeli jednak zdecydujesz się odebrać telefon od dziennikarza, wysłuchaj co ma do powiedzenia, kim jest, dla jakiej redakcji pracuje, o czym ma być artykuł i czego oczekuje. Nie rób żadnych notatek. Na koniec, poproś dziennikarza, żeby jeszcze raz wszystko opisał w e-mailu. Wiadomo, że każdy reporter ma dużo wolnego czasu i zawsze chętnie powtórzy o co mu chodzi.

7. Jeżeli wyrazisz zgodę na wywiad telefoniczny, zażądaj z góry listy pytań. Musisz przecież jakoś sprawdzić czy dziennikarz jest przygotowany do rozmowy. Improwizowany wywiad nie wchodzi w grę - to świadczy o braku profesjonalizmu.

8. Jeśli zgodzisz się na wywiad, odwołaj go w ostatniej chwili lub zmień datę. Dziennikarz na pewno ma wiele wolnych terminów w swoim kalendarzu. Dla lepszego efektu, kiedy spotkasz się z dziennikarzem, powiedz na powitanie: "Myślałem, że będziemy mieć godzinę, ale teraz widzę, że mamy tylko kwadrans."

9. Zdobądź służbowe i prywatne telefoniczne numery dziennikarza i dzwoń do niego zaraz po wysłaniu informacji prasowej z pytaniem czy już ją przeczytał. Wiadomo, że reporterzy nie sprawdzają regularnie poczty e-mail i będą wdzięczni za przypomnienie.

10. Udzielając wywiadu zaznacz na koniec, że wszystko co powiedziałeś jest tylko do wyłącznej wiadomości dziennikarza i nic nie może ukazać się w druku bez autoryzacji. Dziennikarze szanują rozmówców, którzy znają reguły medialnej gry. Jeśli w gotowym tekście nie pojawi się żadne Twoje słowo, napisz ostrą skargę do redaktora naczelnego gazety.

1. Poproś kolegę z pracy o krótką rozmowę kilka dni po prezentacji. Zapytaj co pamięta? Czy przypomina sobie najważniejsze przesłanie tego wystąpienia? Czy zrozumiał i zapamiętał je dokładnie? Czy wie czego od niego oczekujesz - co i kiedy ma zrobić?

2. Czy mógłbyś bez uszczerbku dla treści przeprowadzić prezentację gdyby zepsuł się rzutnik slajdów?

3. Czy często otrzymujesz zaproszenia na prezentacje, bo ludzie lubią Twoje wystąpienia i z łatwością zapamiętują kluczowe przekazy?

4. Czy w czasie wystąpienia chowasz się za mównicą, czytasz z notatek i patrzysz nad głowami słuchaczy, bo boisz się spojrzeć im w oczy?

5. Czy umieszczasz na slajdach dużo tekstu, który odczytujesz w całości w czasie wystąpienia?

1. Zawsze podawaj źródło cytatu. Jeśli nie jesteś pewny lub nie znasz autora, zapytaj: "Kto powiedział, że...?"

2. Nigdy, przenigdy nie cytuj siebie. Niech to robią inni.

3. Nie używaj zbyt wielu cytatów - ludzie przyszli posłuchać Ciebie.

4. Nie próbuj naśladować akcentu autora cytatu.

5. Sprawdź dokładność cytatu. Jeśli to potrzebne, zapisz cytowane zdanie.

6. Cytat ma być krótki - nie więcej niż dwa zdania.

7. Treść cytatu musi pasować do tematu wystąpienia.

1. Ustal cel wywiadu. Przede wszystkim, musisz wiedzieć jaki jest cel rozmowy z dziennikarzem. Chodzi o anonimową informację czy wywiad z nazwiskiem? Nawet jeśli reporter prosi tylko o wyjaśnienie jakiegoś problemu, warto się do tego przyłożyć, gdyż dziennikarze wracają do sprawdzonych źródeł. Jeżeli chodzi o wypowiedź pod nazwiskiem, pamiętaj, że reporter zwróci się także o komentarze do innych osób - postaraj się zatem powiedzieć coś naprawdę ciekawego i wartościowego.

2. Działaj szybko. Najlepsze wywiady trafiają do kosza jeśli nie są zrobione na czas. Sprawdź jaki jest redakcyjny termin i zostaw sobie pół godziny zapasu. Dziennikarze i blogerzy pracują w bardzo dynamicznym środowisku - to czy Twój komentarz trafi do druku może zależeć tylko od tego jak szybko udzielisz wypowiedzi.

3. Bądź zrozumiały. Unikaj branżowego żargonu i skomplikowanych technicznych terminów - krótko objaśniaj trudne słowa. W radiu i telewizji mów zwięzłymi zdaniami i zawsze zaczynaj wypowiedź od najważniejszej kwestii.

4. Bądź kontrowersyjny. Jeśli masz temperament polemisty, tym lepiej. Kiedy przeczuwasz, że 80% rozmówców reportera opowie się za, postaw (choćby z przekory) na argumenty przeciwne. Skup się na tym co Cię wyróżnia i powiedz to prosto, jasno i pewnie.

5. Ukuj nowy termin. Chwytliwe i obrazowe wyrażenia, porównania i metafory skracają drogę na łamy gazety. Kiedy uda Ci się wymyślić chwytliwe, zabawne określenie, czerpiące z popkultury, możesz szybko trafić na usta wszystkich mediów.

6. Używaj barwnego języka. Zamiast mówić, że premiera produktu wypadła znakomicie, powiedz, że odniosła sukces jak nowa płyta Lady Gaga. Program szkoleniowy zarządzania kryzysem nie jest tylko najlepszy w swej kategorii, ale mogą zazdrościć go komandosi z Gromu. Zachowanie konkurencji nie jest jedynie nieracjonalne, ale przypomina "wymienianie opon w rozpędzonym samochodzie."

7. Korzystaj ze statystyk. Na przykład, "Co minutę umiera trzech użytkowników Facebooka. Nikt w Facebooku nie wie kim są i co zrobić z ich profilami." Jedna przekonująca liczba, wynik badań lub zadziwiający fakt może zmienić bieg i losy wywiadu, gdyż rozbudza ciekawość i wzmacnia wiarygodność.

8. Spójrz na problem z innej perspektywy. Poświęć dodatkowy kwadrans na głębszą analizę tematu. Jeśli uda Ci się dostrzec ukryte przesłanki, opisać nowy trend lub przewidzieć rozwój sytuacji, możesz liczyć na pozytywną reakcję mediów.

1. Jak powstała firma? Możesz zacząć tak: "Dawno, dawno temu, za górami, za lasami" :-)

2. Jakie kłopoty firma musiała pokonać - albo na samym początku albo w jakimś krytycznym momencie?

3. Jak wygląda typowy dzień w Twojej firmie?

4. Co dobrego firma zrobiła, żeby ułatwić życie lokalnej społeczności lub klientom?

5. Co firma zrobiła, żeby rozwiązać jakiś dokuczliwy lokalny problem?

6. Czy firma jest związana w specjalny sposób z jakimś świętem? Nie chodzi o promocję sprzedaży.

7. Jak powstawały kolejne produkty? Jaka wiedza lub nauka z tego płynie?

8. Jak założyciele firmy zabrali się do tworzenia pierwszego produktu? Czy są ciekawostki, o których nie wie opinia publiczna?

9. Czy są jakieś wydarzenia historyczne związane z powstaniem produktów?

10. Czy są legendy lub mity, które można połączyć z produktami?

11. Czy są sławni ludzie kojarzeni z Twoimi produktami?

12. Jakie wyjątkowe cechy odróżniają Twoje produkty od oferty konkurencji?

13. Jaka jest historia marki? Dlaczego warto o tym mówić?

14. Czy Twoja marka kojarzy się z narodowym lub regionalnym wydarzeniem? Jakie to wydarzenie?

15. Czy marka zmieniała się z czasem? Jak? Czy jest jakaś historia z tym związana?

16. Jaka historia jest związana z firmowym logo?

17. Czy marka ma swego ambasadora? Jeśli tak, dlaczego właśnie ta osoba została jej ambasadorem?

18. Czy Twoja marka pojawia się w innym kontekście kulturowym? Pamiętasz zupę Campbella i Andy Warhola?

19. Czy marka jest kojarzona z jakimś projektem społecznym? Jaka stoi za tym historia?

20. Czy marka ma oficjalną maskotkę?

21. Czym zajmowali się założyciele firmy przed jej powstaniem? Skąd wzięli pomysł? Czy obecni pracownicy i klienci znają tę historię?

22. Czy pracownicy robią coś dla lokalnej społeczności?

23. Jacy ludzie dla Ciebie pracują? Czy możesz przedstawić biogramy kilku swoich najciekawszych pracowników?

24. Jakie ciekawe historie możesz opowiedzieć o ludziach na kierowniczych stanowiskach? Czy robią coś co zainteresuje klientów?

25. Czy jakiś pracownik dokonał bohaterskiego lub heroicznego czynu?

26. Czy jakiś pracownik jest członkiem pożytecznego stowarzyszenia lub organizacji, na przykład Ochotnicza Straż Pożarna?

27. Czy ktoś z pracowników udziela się społecznie? Czym się zajmuje? Dlaczego to robi? Dlaczego to ważne?