PRESSENCE NEWSLETTER
(C) Pressence Public Relations

Otrzymujesz tę korespondencję, ponieważ poprosiłeś o to Pressence Public Relations na stronie internetowej www.pressence.com.pl i zapisałeś się na naszą listę subskrypcyjną.

Przekaż proszę ten magazyn (e-zine) każdemu z Twoich znajomych, którzy tak jak Ty dbają o swój wizerunek, wiarygodność i dobre imię, pragną więcej sprzedawać produktów lub usług, chcą promować społecznie pożyteczną ideę.

Jeśli ktoś wykorzystał ten adres e-mail bez Twojej zgody, prosimy o kontakt: newsletter@pressence.com.pl.

OCHRONA PRYWATNOŚCI: Pressence Public Relations nie udostępni nikomu Twojego adresu e-mail. Słowo.

W numerze

1. Misja organizacji
2. Wewnętrzna komunikacja kryzysowa
3. Potrzeba wiarygodności w public relations
4. Pomiar skuteczności public relations
5. Jak uzyskać informacje od klientów
6. Jak grupy fokusowe mogą zwiększyć Twoje zyski
7. Czas na audyt komunikacyjny
8. Myśl jak redaktor
9. Etykieta talk show
10. Uśmiechnij się

1. Misja organizacji

Świat funkcjonuje lepiej kiedy wiesz po co na nim jesteś.

Co chcesz osiągnąć na zebraniu komitetu rodzicielskiego? Jeżeli ubiegasz się o urząd publiczny, jaki jest motyw Twojego działania? Wydajesz majątek na założenie własnej firmy i nie zadajesz sobie pytania po co? Pasja z jaką odpowiesz na pytanie o cel, pokaże Twoją misję.

Treść misji powinna przenikać każdy aspekt Twojej działalności. Powinno się ją widzieć na wizytówce, opakowaniu produktu, majówce dla pracowników; powinna być obecna w ofercie handlowej, informacji dla prasy i firmowym biuletynie.

Oto kilka wskazówek jak stworzyć taki dokument:

1. Misja, nie Wizja. Misja powinna wyjaśniać jak działasz, a nie opisywać cele na przyszłość. O tym możesz napisać w innym dokumencie (vision statement).
2. Nie ma sztywnych reguł. Misja Twojej organizacji powinna wiernie oddawać jej charakter i styl. Prawdę mówiąc, bardzo dobrze będzie jeśli nazwiesz ten dokument zupełnie inaczej.
3. Powiedz coś od siebie. Stwórz dokument, który powie coś wyjątkowego. Zapytaj siebie samego do czego naprawdę dążysz i w jaki sposób zamierzasz zrealizować swoje cele. Na jakim wizerunku najbardziej Ci zależy?
4. Odbiorcy. Czy treść Twojej misji jest kierowana do klientów, pracowników, dostawców lub do wszystkich? Być może potrzebujesz zredagować więcej niż jeden dokument w zależności od adresata.
5. Zaangażuj innych. Zaproś do współpracy w tworzeniu misji jak największą liczbę pracowników. Jeśli nie będzie to dokument stworzony i akceptowany przez wszystkich, może - zamiast łączyć - stać się źródłem podziałów.
6. Pisz zwięźle i jasno. Jeśli sam nie potrafisz powtórzyć z pamięci napisanej misji, najprawdopodobniej jest ona za długa i niespójna. Klarowność da jej większą siłę wyrazu.
7. Korzystaj z niej. Nie poświęcaj tyle swojego cennego czasu na stworzenie arcydzieła tylko dlatego, że czujesz, że musisz mieć taki dokument. Wykorzystuj treść misji wszędzie tam, gdzie to pożądane - w materiałach promocyjnych, na drukach firmowych i dokumentach finansowych.
8. Aktualizuj misję. Nieaktualna misja jest gorsza od jej braku. Aktualizuj treść swojej misji zawsze, kiedy Twoja organizacja zasadniczo zmienia swoje priorytety.

2. Wewnętrzna komunikacja kryzysowa

Ilu rzeczników prasowych zatrudnia Twoja firma? Prawidłowa odpowiedź na to pytanie brzmi: "Tylu ilu ma pracowników."

Oczywiście każda organizacja może i powinna prowadzić politykę informacyjną, zgodnie z którą tylko upoważnione osoby mogą wypowiadać się publicznie na pewne tematy. Jeśli dziennikarz dzwoni do firmy, w której wyznaczona jest osoba do kontaktów z mediami, na pewno zostanie połączony z właściwym pracownikiem. Nie powstrzyma to jednak sekretarki, kierownika czy praktykanta od przedstawienia własnej wersji faktów rodzinie, przyjaciołom, znajomym z klubu brydżowego i każdemu z kim chcą się tym podzielić.

W czasie kryzysu otoczenie wewnętrzne organizacji jest równie, a może nawet bardziej ważne, niż jej otoczenie zewnętrzne, a przecież właśnie ta część zatrudnionych, która nie uczestniczy w pracach zespołu kryzysowego, jest najczęściej pomijana w kryzysowej komunikacji. Dlatego tak ważne jest, aby w czasie pracy nad planem komunikacji kryzysowej ustalić podstawowe treści do przekazania nie tylko pracownikom, ale również tym, którzy znajdują się w jej wewnętrznym otoczeniu - na przykład, stałym współpracownikom i głównym dostawcom. To właśnie do nich pierwsi dotrą dziennikarze z pytaniem: "Co tam naprawdę się dzieje?"

Oto kilka wskazówek co zrobić, aby w czasie kryzysu wewnętrzne otoczenie było kapitałem, który pracuje na korzyść organizacji:

Konkluzja

Pomyślna realizacja programu wewnętrznej komunikacji kryzysowej pozwoli przekazać podstawowe treści lepiej, dalej i dłużej niż większość zewnętrznych działań komunikacyjnych, podczas, gdy brak wewnętrznej komunikacji może storpedować nawet najlepszą strategię zewnętrzną. Obydwa działania mogą - i muszą - iść w parze.

3. Potrzeba wiarygodności w public relations

Pamiętam za studiów profesora, na którego wykładach sala pękała w szwach, a po zakończeniu zajęć studenci niechętnie wychodzili z auli. Profesor mówił z takim wewnętrznym żarem, że uwierzyłbym mu nawet, gdyby próbował mnie przekonać, że goryle potrafią tańczyć kankana, a wieżowce mogą chodzić na piwo. Dałbym temu wiarę tylko na podstawie szacunku i zaufania do jego ogromnej wiedzy.

Podstawą komunikacji w PR jest wiarygodność. Bez wiary w prawdziwość tego, co się słyszy i widzi trudno marzyć o skutecznej komunikacji.

Czym jest wiarygodność? Składa się na nią wiele elementów. Przyjrzyjmy się czterem filarom tej konstrukcji:

Konkluzja

Kiedy słuchacze wykształcą u siebie podstawy zaufania i szacunku, łatwiej dotrze do nich to, co chcesz powiedzieć. Nie możesz, oczywiście, opierać wystąpienia wyłącznie na wiarygodności, ale jej obecność na pewno będzie kamieniem milowym na drodze do sukcesu w Twojej sprawie.

Test skuteczności przekonywania

4. Pomiar skuteczności public relations

Pomiar skuteczności jest elementarnym etapem oceny programu public relations. Ile razy to słyszałem! Jednak kiedy nadchodzi czas zmierzenia się z prawdą, gdy możemy dumnie podnieść czoło lub z pokorą spuścić głowę, dopiero wtedy przekonujemy się jak kompleksowym wyzwaniem jest public relations.

To oczywiste, że pragniesz się dowiedzieć czy Twoje działania public relations prowadzą do zamierzonego celu (na przykład, większa sprzedaż, lepsza znajomość marki, więcej gości na targach, większy ruch na stronie internetowej). Zazwyczaj jednak trudno jest racjonalnie połączyć sukces lub porażkę z konkretnym działaniem PR bez dokładnego przyjrzenia się wszystkim etapom tego procesu.

Etap Pierwszy: Czy skutecznie rozpowszechniłeś treść swojego przekazu?

Jest to stosunkowo prosty pomiar i można go wykonać bezpośrednio i obiektywnie bez znacznego nakładu środków. Raporty z wycinków prasowych, analiza zawartości prasy, informacje demograficzne dostarczone przez media lub własny monitoring zazwyczaj wystarczają do udzielenia satysfakcjonujących odpowiedzi na następujące pytania:

Etap Drugi: Czy odbiorcy zapoznali się z przekazem?

Tak jak możesz doprowadzić wielbłąda do oazy, tak samo możesz przekazać wiadomość wybranej grupie docelowej. Ale skąd wiesz, że spróbowali chociaż jeden łyk?

Grupy fokusowe, sondaże, indywidualne wywiady pogłębione to wybrane metody przekonania się czy nasz wysiłek nie poszedł na marne – czy wiadomość, którą planowaliśmy przekazać, dotarła do celu.

Etap Trzeci: Czy Twój przekaz wpłynął na opinię i/lub zachowanie grupy docelowej?

Badanie może wykazać, że istotnie skutecznie przekazałeś wiadomość wybranej grupie docelowej, która ją zauważyła i zapamiętała. To oczywiście bardzo ważna informacja.

Najbardziej interesujące jest jednak to jak Twoja informacja wpłynęła na ich opinie i/lub zachowania. Jest to bez wątpienia skomplikowane badanie i trudno o obiektywne wyniki.

Instrumenty, którymi dysponujesz obejmują sondaże i zbieranie danych przed rozpoczęciem działań PR i po ich zakończeniu oraz szeroką gamę technik badawczych (na przykład, badania dokumentacyjne, techniki wolnego wywiadu, analiza treści kluczowych).

5. Jak uzyskać informacje od klientów

Informacje uzyskane od klientów są trudnym do przecenienia kapitałem informacyjnym. To od nich możesz się dowiedzieć, że na przykład, kupują Twoje produkty ze względu na atrakcyjne prezenty. Sprzedawcy są zaspani rano. Trudno jest dodzwonić się do Twojej firmy w poniedziałki. Internauci mogą być niezadowoleni z nawigacji na stronie w Internecie. Po zapoznaniu się z tymi informacjami możesz poprawić funkcjonowanie strony WWW, produkt/usługę, reklamę, marketing.

Oto osiem metod, które ułatwią pozyskiwanie informacji zwrotnej od klientów:

1. Prowadź systematyczne badania marketingowe. Umieść ankiety na stronie WWW, w magazynie elektronicznym, drukowanym biuletynie i przesyłkach mailingowych. Dołączaj je do wysyłanych towarów. Umieść wewnątrz opakowań produktów. Wyślij je do stosownych BBS-ów, list dyskusyjnych i grup newsowych w Internecie.
2. Stwórz klientom internetowe środowisko do wymiany opinii na temat Twojej organizacji. Umieść tam czat (chat room, kanał IRC), BBS i listę dyskusyjną. Od czasu do czasu zapoznaj się z prezentowanymi na stronie WWW opiniami.
3. Oferuj internautom odwiedzającym Twoją stronę WWW bezpłatny produkt lub usługę dostępne tylko w Internecie. Może to być książka elektroniczna (e-book), wpis do wyszukiwarki, konsultacje za pomocą poczty elektronicznej, projektowanie strony WWW, itp. W zamian poproś o wypełnienie prostego formularza z pytaniami o Twoją stronę WWW, oferowane produkty i usługi, obsługę klienta, itp.
4. Stwórz grupę fokusową. Zaproś do niej od 10 do 20 najbardziej lojalnych klientów. Spotykaj się z nimi regularnie. Dostarczą Ci bezcennych informacji, sugestii i opinii jak poprawić obsługę klienta. Możesz im za to płacić, zaprosić na obiad lub ofiarować darmowe produkty.
5. Pozostawaj z klientami w stałym kontakcie. Zaproponuj bezpłatną subskrypcję magazynu elektronicznego (e-zine). Zapytaj czy życzą sobie być informowani o aktualizacjach Twojej strony WWW. Po każdej sprzedaży zapytaj klienta czy jest w pełni zadowolony z produktu i obsługi.
6. Ułatwiaj klientom kontakt z Tobą. Oferuj różnorodne metody kontaktu. Bądź dostępny poprzez e-mail. Stosuj łącza hipertekstowe, aby nie musieli wpisywać Twój adres za każdym razem. Uruchom bezpłatny numer do połączeń telefonicznych i przyjmowania faksów. Ułatwi to klientom przesyłanie opinii.
7. Kontaktuj się regularnie z klientami z okazji urodzin i świąt. Stałym i długoletnim klientom wysyłaj podarunki z podziękowaniami. Przez Internet wysyłaj im kartki z pozdrowieniami z wakacji. Zadzwoń osobiście, aby życzyć udanego urlopu. Możesz przy okazji wysłać krótką ankietę lub zapytać czy są zadowoleni ze współpracy.
8. Zapraszaj klientów na firmowe spotkania, obiady, warsztaty lub seminaria. Organizuj specjalne imprezy, na przykład, przyjęcia, pikniki, wieczorki taneczne, itp. Zadbaj o krótką rozmowę z klientem podczas imprezy na temat wspólnych interesów. Możesz łączyć pomysły. Bądź twórczy i zaproponuj coś oryginalnego.

Test jakości obsługi klienta

6. Jak grupy fokusowe mogą zwiększyć Twoje zyski

Grupa fokusowa to grupa pracowników lub obecnych klientów, którzy omawiają nowe sposoby poprawy różnych sfer funkcjonowania Twojej organizacji.

1. Mogą przedstawić pomysł na reklamę i marketing produktu dla wybranych klientów.
2. Mogą przedstawić oryginalny pomysł poprawy produktu lub usługi. Na przykład, jak zmniejszyć jego rozmiar, jak ją przyśpieszyć, jak zmniejszyć ciężar, itp.
3. Mogą przedstawić pomysły na opracowanie i sprzedaż nowych produktów lub usług. Na przykład, eleganckie opakowywanie produktów.
4. Mogą pomóc w rozwiązaniu dokuczliwych problemów. Na przykład, jakimi bodźcami motywować pracowników do bardziej wydajnej pracy.
5. Mogą przedstawić pomysły obniżki kosztów i zaoszczędzenia wydatków. Na przykład, zamiast wyrzucać stare lub uszkodzone drukarki można je naprawiać.
6. Mogą przedstawić metody poprawy obsługi klienta. Na przykład, zatrudniać zewnętrznych serwisantów zamiast obciążać etatami listę płac.
7. Mogą przedstawić rozwiązania jak lepiej wykorzystać czas pracy załogi. Na przykład, uelastycznić godziny pracy zgodnie z potrzebami pracowników.
8. Mogą przedstawić pomysły na poszerzenie portfolio produktów, wprowadzenie usług uzupełniających. Na przykład, sprzedaży książki może towarzyszyć kaseta video.
9. Mogą przedstawić pomysły na wyprzedzenie konkurencji. Na przykład, zaoferowanie klientom bezpłatnego transportu towarów.
10. Mogą przedstawić koncepcje podniesienia morale pracowników. Na przykład, zorganizować przyjęcie, przyznać okolicznościową premię na wakacje, zaoferować dodatkowy dzień wolny od pracy, itp.

7. Czas na audyt komunikacyjny

Czy Twoja organizacja lub wydział potrzebują audytu komunikacyjnego?

Jeśli masz trudności z jednoznaczną odpowiedzią, zrób krótki test. Odnieś każde z poniższych stwierdzeń do swojej organizacji.

1. Ludzie w kółko powtarzają: "Nigdy nie wiem co się dzieje wokół. Nikt mi nic nie mówi." TAK ___ / NIE ___
2. Pracownicy CZUJĄ, że poziom komunikacji w organizacji pozostawia wiele do życzenia. TAK ___ / NIE ___
3. W organizacji dominuje fragmentaryczne (wybiórcze) podejście do komunikacji. TAK ___ / NIE ___
4. Komunikacja nie jest procesem koordynowanym i zarządzanym. TAK ___ / NIE ___
5. Trudno jest dostrzec zjawisko dzielenia się informacjami. TAK ___ / NIE ___
6. Informacja długo krąży zanim dotrze do celu. TAK ___ / NIE ___
7. Na różnych szczeblach krzyżują się sprzeczne instrukcje. TAK ___ / NIE ___
8. Nie ma jasno sformułowanej i upowszechnianej polityki informacyjnej. TAK ___ / NIE ___
9. Nie funkcjonuje przepływ informacji do kierownictwa (na przykład, innowacje i pomysły na ograniczenie kosztów). TAK ___ / NIE ___
10. Zawodzi KBO - Komunikacja poprzez Cele (Communication by Objectives). TAK ___ / NIE ___
11. Brak programów skierowanych do wybranych grup rynkowych. TAK ___ / NIE ___
12. Związki zawodowe domagają się pełnego dostępu do informacji i szybszego ich przekazywania całej załodze. TAK ___ / NIE ___
13. Medium jest utożsamiane z przekazem, na przykład, można usłyszeć, "Przecież działa radiowęzeł. Jest biuletyn zakładowy. Mamy intranet." TAK ___ / NIE ___
14. Działania zarządu nie są spójne z jego deklaracjami i wypowiedziami. TAK ___ / NIE ___
15. Marnuje się sposobności poprawienia komunikacji z mediami i korzystnego zaistnienia w opinii publicznej. TAK ___ / NIE ___

Jeżeli odpowiadałeś twierdząco, Twoja organizacja prawdopodobnie potrzebuje audytu komunikacyjnego. Pamiętaj jednak, proszę, że powyższe stwierdzenia mają wyłącznie charakter sondażowy. Aby prawidłowo ocenić Twoje potrzeby, niezbędna jest konsultacja specjalisty public relations.

Więcej o audycie komunikacyjnym

8. Myśl jak redaktor

Zapytałem kiedyś zaprzyjaźnionego dziennikarza: "Chcesz dostać komentarz rzeczowy czy inteligentny?" "Daj mi taki, który spodoba się moim czytelnikom", usłyszałem po chwili w słuchawce.

Redaktorzy codziennie otrzymują setki informacji prasowych i pomysłów na artykuł. Każdy ukrywa jakiś niewinny "interesik" promocyjny. Co więc zrobić, aby to właśnie Twoja informacja została przedstawiona na porannym zebraniu redakcyjnym i następnie warsztatowo przetworzona na potrzeby redakcji. Jedynym sposobem jest nauczenie się dziennikarskiego myślenia i rozwijanie umiejętności odróżniania wiadomości od informacji. Wiadomości trafiają do gazet, informacje lądują w koszu.

Redaktor czytając Twoją informację szuka w niej nowości i ważności. Jako specjalista PR ukryjesz w Twojej informacji kilka motywów promocyjnych. Jeśli jednak liczysz na łaskawość redaktora, musisz tę promocję zbudować na mocnych podstawach rasowego newsa.

Poniżej znajdziesz kilka elementów, które umiejętnie wplecione do wiadomości dodadzą jej dziennikarskich walorów. Jeśli Twoja wiadomość ma jeden lub jeszcze lepiej więcej tych elementów, umieść je w pierwszym akapicie. Nie oczekuj, że redaktor będzie ich długo szukał.

1. Nowość. Wszystko, co odbiega od codziennej rutyny jest warte uwagi bez względu na to czy jest największe, najdroższe, najbrzydsze, pierwsze, ostatnie lub po prostu rzadkie. Na przykład, sklep komputerowy oferuje zniżkę w wysokości "średniej na świadectwie szkolnym."
2. Zainteresowanie. Naturalnie, gazety, stacje radiowe i telewizyjne różnią się odbiorcami. Dobrzy redaktorzy wiedzą, co lubią ich czytelnicy i zgodnie z tą wiedzą (lub wyobrażeniem) wybierają tematy do druku lub emisji. Pisząc swoją wiadomość staraj się optymalnie dostosować ją do wybranego medium. Redaktor na pewno to zauważy i doceni. Na przykład, w kinach wyświetlany jest film o przyjaźni niedojrzałego emocjonalnie podrywacza i 10-cio letniego chłopca, który upatruje w nim kandydata na swojego ... tatę. Magazyn dla mężczyzn chętnie "weźmie" ten temat, jeśli znajdziesz takiego "żywego" mężczyznę.
3. Ważność. Każdy temat, który dotyczy popularnej lub wybitnej osobistości automatycznie zyskuje na wartości bardziej niż historia o nieznanej postaci. Te znane osoby to gwiazdy, politycy i ludzie, którzy już wcześniej trafili na pierwsze strony gazet.
4. Konflikt. Ludzie, którzy trwają w konflikcie, szczególnie duże grupy ludzi, mogą wzbudzić zainteresowanie mediów. Częściej jednak dziennikarz skupia się na istocie konfliktu niż na jego protagonistach.
5. Aktualność. Rzadko zdarza się, że praktyk PR może zaoferować mediom wiadomość, która szybko traci na aktualności lub tak mocno tkwi w czasie, że warto, na przykład, przerwać program, aby ją przekazać. Więcej szczęścia ponadczasowe wiadomości mają w mediach o dłuższym cyklu produkcyjnym, na przykład, w tygodnikach lub magazynach. Pod warunkiem, że działasz ... błyskawicznie!
6. Bliskość. Jakiekolwiek połączenie historii z konkretnym miejscem natychmiast zwiększy jej wartość dla mediów. Możesz skupić się także na tym jaki jest wpływ międzynarodowego wydarzenia na lokalną społeczność. Nazywa to się lokalizowaniem newsa. Na przykład, koncerny naftowe podnoszą ceny paliw, ale prywatna stacja benzynowa je obniża. Zainteresowanie mediów gwarantowane.
7. Wpływ. Im większej liczby osób wiadomość dotyczy, tym większą ma wartość dla dziennikarza. Opowiadanie może zainteresować media także wtedy, gdy nie dotyczy bardzo dużej liczby postaci, ale doświadczają one niezwykle dramatycznych przeżyć. Na przykład, ulewne deszcze pozbawiają dachu nad głową ubogą rodzinę. Zaoferuj pomoc. Zorganizuj zbiórkę pieniędzy. Rozlicz się co do grosza.

9. Etykieta talk show

Jeszcze kilka lat temu rzadko zdarzało się, aby prezes poważnej firmy, organizacji non-profit lub polityk wystąpił w "telewizorze" na wygodnej kanapie. Dzisiaj nikt nie zaryzykuje zakładu, że pewnego wieczoru nie zobaczy w popularnym talk show znanej osoby, która powie co je na śniadanie jej pies, ilu lektur nie przeczytała w szkole lub co robi, kiedy nie śpi. Telewizyjny talk show rozgościł się wygodnie w naszych domach.

Pytania w programie talk show są czasami na granicy obyczajowej przyzwoitości. Ta granica jest nieostra i niejednoznaczna. Udzielenie przekonującej odpowiedzi na nawet najbardziej wścibskie pytanie i wybrnięcie z opresji to podstawowa umiejętność każdego ważnego uczestnika życia publicznego.

Trenerzy medialni zapoznają uczestników szkoleń ze specyficzną etykietą, którą musi znać i respektować każdy, kto chce odnieść sukces w "okienku". Dlatego przed pierwszą wizytą w studiu telewizyjnym warto uświadomić sobie kilka podstawowych faktów.

1. Przygotuj się. Telewizja to medium wizualne. To jak wyglądasz jest często ważniejsze od tego, co mówisz. Oczywiście, brzmi to jak herezja, ale niestety jest prawdą. Dlatego przyjdź do studia zawczasu, aby nie śpieszyć się z charakteryzacją i ułożeniem fryzury. Kosmetyczki zazwyczaj znudzone wykonywaniem swoich obowiązków rzadko oferują przyjacielską poradę. Gość zawsze ma prawo wyglądać dobrze.
2. Ubierz się stosownie. Jak Ciebie widzą, tak... o Tobie napiszą. Szata zdobi nas w telewizji jeszcze bardziej. Szczególnie jej górna część. Większość ujęć obejmuje postać do pasa, dlatego górna cześć ciała poddawana jest krytycznej ocenie. Bluzki, marynarki, koszule i krawaty muszą pochodzić z najlepszych sklepów.
3. Nie wdawaj się w pogawędki w tzw. zielonym pokoju przed wejściem do telewizyjnego studia nagrań. Przedpokój jest miejscem, w którym możesz zobaczyć co Ciebie czeka i daje chwilę na zebranie myśli. Pozostali goście, z którymi dzielisz kanapę i słone paluszki też są zestresowani tym, co się za chwilę wydarzy. Dlatego nie jest to miejsce ani czas na poufałości. Co więcej, wielu gościom towarzyszy doradca public relations i znajomi, którzy nie mają zwyczaju przedstawiania się. Z tego powodu nigdy nie komentuj występu poprzedników, gdyż przez cały czas jesteś obserwowany z reżyserki przez system wewnętrznych kamer.
4. Nie oczekuj, że będziesz miał okazję pogawędzić z prowadzącym program przed nagraniem. Trenerzy medialni czasem sugerują zaangażowanie się w taką niewinną wymianę zdań. Praktyka pokazuje, że często brakuje na to czasu. Co więcej, dobrzy dziennikarze nie lubią spotykać się ze swoimi rozmówcami przed nagraniem. Interesują ich spontaniczne odpowiedzi na przygotowane przez nich lub ich zespół pytania. Obawiają się, że zostawisz swoją naturalność w poczekalni. Nawet, kiedy już siedzisz w fotelu w studiu z przypiętym mikrofonem, Twój pierwszy kontakt z dziennikarzem będzie w chwili, gdy ruszy kamera.
5. Siedź prosto. Niektórzy trenerzy medialni radzą, aby pochylać się w kierunku prowadzącego rozmowę, aby pokazać, że nie boją się go i chętnie odpowiedzą na jeszcze trudniejsze pytania. Stąd znane stwierdzenie "To bardzo dobre pytanie", kiedy czujemy się jak bokser po ciosie poniżej pasa. Pochylanie się do przodu nie zawsze jest korzystną taktyką. W zależności od kąta ujęcia może na chwilę spowodować nasze zniknięcie z kadru. O wiele lepsza jest prosta postawa i oparcie pleców o tył fotela. Taka pozycja daje wrażenie siły i pewności.
6. Mów do dziennikarza, nie do kamery. Twoim zadaniem jest interesująca rozmowa z dziennikarzem. Zadaniem kamerzysty i realizatora obrazu jest ciekawe jej pokazanie. Nie myśl o kamerze. Ona sama Ciebie znajdzie. Wpatrywanie się w obiektyw wygląda śmiesznie, a przecież nie o to chodzi. Unikaj więc patrzenia na monitor, chyba, że dyskutujesz z dziennikarzem za pośrednictwem podzielonego ekranu. W takiej sytuacji, mów bezpośrednio do ekranu i pozwól kamerze wybrać najlepsze ujęcie.
7. Bądź zdecydowany. Rozmówcy telewizyjnych talk show muszą przedstawiać zdecydowane opinie. Talk show odrzuca szarość. Akceptuje tylko świat czarno-biały. Dlatego zawsze musisz mieć rację. Producenci telewizyjni odrzucają bylejakość, bo pamiętają o dyktatorze z telewizyjnym pilotem w dłoni.
8. Nie zgadzaj się i nie chwal innych gości biorących udział w dyskusji. Producenci nie cierpią sytuacji, kiedy paneliści zgadzają się ze sobą lub prawią sobie komplementy. Taka cecha może cementować przyjaźnie w codziennym życiu, ale nie ożywia dyskusji w studiu. Nigdy nie chwal innego dyskutanta nawet, jeśli się z nim zgadzasz. Lepiej szukaj punktów, które was różnią. Skup się na tym w co wierzysz i co chcesz powiedzieć. Jeżeli zgodzisz się ze swoim adwersarzem, następnym razem zaproszą jego, a Twoje miejsce zajmie ktoś o bardziej kategorycznych poglądach.
9. Przygotuj swoje wypowiedzi. Jesteś w talk show, aby przekazać ważne dla Ciebie przesłanie. Chcesz być lepiej zapamiętany niż Twój adwersarz. Dobry rozmówca przygotuje i nauczy się na pamięć dwóch lub trzech nośnych zdań - dobrze brzmiących stwierdzeń, które przykują uwagę, nie tylko gospodarza programu i innych gości, ale również telewidzów. Doświadczony mistrz ciekawego prezentowania swoich myśli wie także jak utrwalić się w pamięci producenta programu. To przecież od niego zależy decyzja o ponownym zaproszeniu.

10. Uśmiechnij się

Magister public relations :-)

Przykładowe tematy egzaminacyjne na zakończenie studiów public relations.*

1. Wystąpienia publiczne: 2502 (słownie: dwa tysiące pięćset dwóch) wściekłych stoczniowców wdarło się przed chwilą do sali egzaminacyjnej. Uspokój ich. Możesz używać dowolnego języka starożytnego, z wyjątkiem: greki, łaciny i jidysz.

2. Wywiad prasowy: W czasie wywiadu na żywo użyj trzykrotnie wyrażenia "Bez komentarza" w sposób niezauważalny dla dziennikarza.

3. Socjologia: Oceń problemy socjologiczne, które mogą pojawić się przy końcu świata. Opracuj i przeprowadź eksperyment, aby ocenić prawdziwość Twojej teorii.

4. Psychologia: Ramzes II, Aleksander Wielki, Hitler, Osama bin Laden... W oparciu o znajomość ich wczesnych dokonań, oceń stabilność emocjonalną, zdolność autoanalizy i poziom ukrytych frustracji u wymienionych postaci. Uzasadnij swoją ocenę cytatami z ich prac.

5. Ekonomia: Opisz kryteria ustalania w Polsce stopy procentowej przez Radę Polityki Pieniężnej. Maksimum 100 słów.

6. Nauki polityczne: Obok Ciebie na biurku jest czerwony telefon. Rozpocznij III Wojnę Światową. Wyczerpująco przedstaw końcowe rezultaty społeczno-polityczne.

7. Religia: Uczyń cud. Może być jeden. Kreatywność mile widziana.

8. Filozofia: Naszkicuj rozwój myśli ludzkiej na przestrzeni dziejów i oceń jej wpływ na komunikację zwierząt w ogrodach zoologicznych. Porównaj ten rozwój z jakąkolwiek inną myślą.

* Czas trwania studiów 30 lat (bez przerw na praktyki zagraniczne).

Chcesz samodzielnie napisać swoją informację prasową? Skorzystaj z usługi bezpłatnej tylko dla prenumeratorów tego newslettera. Wypróbuj Twoje Info.

Przeoczyłeś ciekawy artykuł? Zajrzyj do Archiwum Pressence Newsletter.

Jeśli z ciekawością przeczytałeś nasz NEWSLETTER, prześlij go swoim przyjaciołom, współpracownikom i klientom w niezmienionej formie. Będą Ci za to wdzięczni.

Zastrzeżenia prawne

1. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek dostarcza Czytelnikom Pressence Newsletter ogólnych informacji na tematy, które ich interesują. Informacje zawarte w Pressence Newsletter nie stanowią w żadnym przypadku świadczenia usług doradztwa public relations ani jakichkolwiek innych usług.

2. Wszelkie informacje, poglądy, interpretacje, porady i rozwiązania nie są wyczerpujące i nie są przeznaczone do bezwzględnego i bezkrytycznego stosowania w praktyce. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek nie udziela w tym zakresie żadnych gwarancji wyraźnych lub dorozumianych. Korzystanie z treści i mechanizmów udostępnionych w Pressence Newsletter odbywa się na odpowiedzialność Czytelnika.

3. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek dokłada należytych starań, aby prezentowane treści, akty prawne i inne teksty i mechanizmy były zgodne z obowiązującym stanem prawnym. Jednak częste zmiany prawa powodują, że część treści może dotyczyć stanu prawnego z przeszłości. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek zastrzega sobie prawo zmiany danych i informacji umieszczonych w Pressence Newsletter w dowolnym terminie, bez uprzedniego powiadomienia Czytelników.

4. Treść Pressence Newsletter nie stanowi w żadnym przypadku oferty handlowej w rozumieniu art. 66 §1 kodeksu cywilnego oraz innych właściwych przepisów prawnych i jest jedynie zaproszeniem do rozpoczęcia rokowań zgodnie z art. 71 kodeksu cywilnego.

5. Korzystanie z treści Pressence Newsletter wymaga pisemnej zgody Pressence Public Relations i Bogusława Feliszka, poza wyjątkami określonymi w powszechnie obowiązujących przepisach prawa takich jak dozwolony użytek w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. nr 90 poz. 631, t. jedn. z późn. zm.).

6. Niektóre z odsyłaczy w Pressence Newsletter łączą z zewnętrznymi serwerami. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek nie ponosi odpowiedzialności za informacje na tych serwerach, w szczególności za ich zgodność z prawdą.

7. Czytelnik Pressence Newsletter przyjmuje do wiadomości i akceptuje fakt, że poczta elektroniczna oraz inne transmisje przechodzące przez Internet mogą być obciążone ingerencją osób trzecich i nie mają charakteru poufnego.

Zastrzeżenia prawne

Aby ZAPRENUMEROWAĆ Pressence Newsletter odwiedź naszą witrynę WWW i wypełnij zgłoszenie subskrypcyjne.

Aby ODWOŁAĆ PRENUMERATĘ (i mnie zasmucić) wyślij e-mail na adres: newsletter@pressence.com.pl z informacją KONIEC PRENUMERATY w linii tematu.