| Pressence Public Relations | Pressence Newsletter | Numer 175 / 1 marca 2017 |
| Wydawca: Bogusław Feliszek | biuro@pressence.com.pl | www.pressence.com.pl |
Liczba prenumeratorów – 684 osoby
Otrzymujesz ten newsletter, ponieważ poprosiłeś/aś o to Pressence Public Relations na stronie internetowej www.pressence.com.pl i zapisałeś/aś się na naszą listę subskrypcyjną.
Przekaż proszę nasz magazyn (e-zine) każdemu z Twoich znajomych, którzy tak jak Ty dbają o swój wizerunek, wiarygodność i dobre imię, pragną więcej sprzedawać produktów lub usług, chcą promować społecznie pożyteczną ideę.
Jeśli ktoś wykorzystał ten adres e-mail bez Twojej zgody, prosimy o kontakt: newsletter@pressence.com.pl.
W przypadku znalezienia tej wiadomości w folderze ze *spamem*, będę wdzięczny za dodanie naszego adresu e-mail i domeny do bezpiecznych nadawców w ustawieniach konta pocztowego.
OCHRONA PRYWATNOŚCI: Pressence Public Relations nie udostępni nikomu Twojego adresu e-mail. Słowo.
MEDIA GAPA – MARZEC 2017
"Osobiście nie uważam, żeby pan prezydent Donald Trump był jakimś dezintegratorem NATO, jak próbują go wskazywać niektórzy dziennikarze. Ja nie uważam, żeby pan prezydent Trump swoimi wypowiedziami sugerował jakieś, nie wiem, zlikwidowanie czy osłabienie NATO. Ja bym powiedział, że raczej wręcz przeciwnie." – Andrzej Duda, prezydent RP. TVN24, 7.02.2017.
Media Gapa to osoba, która zapomina, że powtarzanie w mediach fałszywych, negatywnych i niesprawiedliwych oskarżeń, komentarzy i spekulacji zwiększa ryzyko wprowadzenia ich do debaty publicznej oraz zmniejsza kontrolę nad tym, co się o niej mówi, jak się ją postrzega i jak to wpływa na jej reputację.
W numerze
1. Nie tylko kotki, czyli skuteczna strategia komunikacji online
Piękno jest otwartym listem polecającym, który z góry zdobywa dla nas serca.
– Artur Schopenhauer
Strategie komunikacji w mediach społecznościowych często przypominają konkursy piękności. Kto opublikuje zdjęcie piękniejszego kotka? Który kotek dostanie najwięcej polubień? Czyje wideo z kotkiem będzie miało najwięcej udostępnień?
Skuteczna strategia komunikacji online potrzebuje stałego dopływu świeżych, oryginalnych i angażujących treści, które są chętnie komentowane i udostępniane przez użytkowników Internetu, a w wariancie optymalnym zachęcają do działania i zwiększają lojalność klientów i konsumentów.
Treści publikowane w mediach społecznościowych muszą być podporządkowane nadrzędnej strategii komunikacji marki. To nie może być tak, że dzisiaj piszemy o kotach, jutro o kłótni w Sejmie a pojutrze o wyprawie na Marsa. No chyba, że to koty się pokłóciły w Sejmie o strategię podboju kosmosu. Strategia komunikacji online musi być jasna, przemyślana i konsekwentna.
Co chcesz osiągnąć publikując na swoim profilu zdjęcie kotka? Czy to jest zgodne ze strategią marki? A jeśli to musi być kotek, to może nie zdjęcie, ale mem lub wideo?
Czy ludzie chcą wiedzieć więcej o Twojej firmie, marce, produktach i/lub usługach? Czy interesują ich praktyczne porady? Czy szukają ofert specjalnych lub promocji? A może oczekują tylko prostej rozrywki?
Z doświadczenia Pressence Public Relations wynika, że ludzie chcą wszystkiego, ale w różnych proporcjach. Wiedza o tym, czego chcą pomaga przygotować treści łączące interesy firmy z oczekiwaniami odbiorców. Na przykład:
1. Informacje, na przykład "Wiecie, że...?"
2. Ciekawostki, na przykład nowa funkcja produktu.
3. Edukacja, na przykład porady i odpowiedzi na często zadawane pytania.
4. Rozrywka, na przykład zabawne memy i gry.
5. Specjalna oferta, na przykład zaproszenie na imprezę.
Teraz czas na wybór optymalnego formatu dla każdego materiału, na przykład:
1. Krótki opis, anegdota lub opowiadanie,
2. Zdjęcie,
3. Wideo,
4. Link do zewnętrznej strony,
5. Wpis na blogu,
6. Ankieta.
Oczywiście treść i format publikowanych materiałów zależą częściowo także od profilu wybranego serwisu społecznościowego. Inne są oczekiwania tych samych grup na Facebooku, LinkedIn, Twitterze czy Instagramie. Zróżnicowanie formatów i dopasowanie ich do indywidualnych upodobań użytkowników zwiększa atrakcyjność profilu i skuteczność komunikacji.
Konkluzja
Zarządzanie treścią na firmowym profilu polega nie tylko na produkcji atrakcyjnych i angażujących materiałów, ale także na strategicznym planowaniu i publikacji ich zgodnie z przemyślanym kalendarzem – tygodniowym, miesięcznym i kwartalnym.
Jeśli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu strategii komunikacji online Twojej marki, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.
Zobacz też:
2. Quiz: Czy PR jest Twoim przeznaczeniem
Przeznaczenie znajdzie sobie drogę.
– Wergiliusz
1. Kiedy czytasz gazety?
A. Codziennie po obiedzie.
B. Nie czytam gazet.
C. W toalecie, przy śniadaniu i przed wyjściem do pracy.
D. Czytam Facebooka. Tam jest wszystko, czego potrzebuję.
2. Jak rozmawiasz z reporterem, któremu chcesz zaproponować temat o swoim kliencie?
A. W naszej agencji PR z reporterami rozmawiają tylko praktykanci.
B. Zapraszam na piwo lub dwa.
C. Wyjaśniam dlaczego ten temat zainteresuje jego czytelników, słuchaczy lub widzów.
D. Wysyłam mu zestaw prasowy na płycie CD.
3. Co robisz w sytuacji kryzysowej?
A. Wpisuję w Google hasło: "zarządzanie sytuacją kryzysową".
B. Dzwonię do eksperta zarządzania kryzysem.
C. Oceniam sytuację i wybieram optymalne rozwiązanie z planu kryzysowego.
D. Wyłączam telefon i chowam się pod biurkiem.
4. Od czego zaczynasz informację prasową?
A. Od nazwy firmy mojego klienta.
B. Od kilku żargonowych wyrażeń, na przykład synergia, kooperacja, alokacja, itp.
C. Od najważniejszego faktu.
D. Nie napisałem jeszcze żadnej informacji prasowej.
5. Gdzie wysyłasz lub publikujesz informacje prasowe?
A. Korzystam z ogólnie dostępnych baz danych.
B. Wszystko wysyłam Polskiej Agencji Prasowej.
C. Tworzę własną listę wysyłkową zgodnie z potrzebami klienta.
D. Na stronie WWW mojego klienta.
6. Dobra informacja prasowa powinna:
A. być napisana nie przeze mnie, ale zawodowego praktyka PR.
B. przypominać wzruszający wiersz romantyczny.
C. być jasna, zwięzła i rzeczowa.
D. być długa (minimum 5 akapitów).
7. Co czytasz najchętniej?
A. Kryminały.
B. Wyciągi z banku.
C. Prasę branżową i blogi.
D. Skarb, Galę i Tele Tydzień.
8. Jak korzystasz z mediów społecznościowych?
A. Mam profile we wszystkich serwisach społecznościowych.
B. Nie przepadam za mediami społecznościowymi.
C. Korzystam z LinkedIn do kontaktów zawodowych i Facebooka do kontaktów ze znajomymi i rodziną.
D. W mediach społecznościowych publikuję tylko zabawne zdjęcia z wakacji.
9. Z kim lub czym kojarzysz Pinterest?
A. Nowy napój energetyczny.
B. Bloger modowy.
C. Serwis internetowy do zbierania, prezentowania i dzielenia się treściami wizualnymi.
D. Piosenkarka z reklamy ubezpieczeń samochodowych.
10. Jak oceniasz swoją skuteczność w PR?
A. Zawsze osiągam to, co sobie zaplanuję.
B. To zależy. Jeśli dziennikarz zainteresuje się tematem, na pewno się ze mną skontaktuje.
C. Nie wszystkie pomysły się sprawdzają. Jeśli coś się nie uda, wyciągam wnioski i próbuję zrobić to inaczej.
D. Dzwonię do dziennikarza w porze obiadowej kilka razy z pytaniem kiedy zrobi wywiad z moim klientem.
Komentarze do wyników:
Większość A: Masz szansę na karierę w PR. Czasem przeceniasz swoje umiejętności. Musisz się nauczyć mówić nie swoim klientom i współpracownikom. Przestań przypisywać sobie cudze sukcesy.
Większość B: Z pomocą życzliwego mentora możesz dużo osiągnąć w PR. Klienci i reporterzy Cię lubią, ale głównie dlatego, że zawsze za nich płacisz. Postaraj się unikać drogich barów i klubów.
Większość C: Jesteś prawdziwym profesjonalistą. Cieszysz się uznaniem wśród klientów, reporterów i blogerów. Jeśli pozwolisz sobie od czasu do czasu na drobny błąd, ludzie będę Cię lubili jeszcze bardziej.
Większość D: PR nie jest Twoim przeznaczeniem. Masz aktualne CV? Poszukaj pracy w barze szybkiej obsługi lub firmie ochroniarskiej.
Zobacz też:
3. Kiedy media mówią, że coś przeskrobałeś
Postępuj zawsze właściwie.
Da to satysfakcję kilku ludziom, a resztę zadziwi.
– Mark Twain
Kiedy ktoś Cię oskarża w mediach o coś, czego nie zrobiłeś, nie udawaj, że jesteś ślepy i głuchy. Musisz temu szybko zaprzeczyć – jasno, zdecydowanie i bez niedomówień.
Odrzucenie zarzutu musi być jednoznaczne. Powiedz, że to: kłamstwo, niedorzeczność, nonsens, manipulacja, potwarz, granda, insynuacja, kalumnia, oszczerstwo, pomówienie (wybierz właściwe słowo).
W wywiadzie na żywo w telewizji lub radiu nie pozwalaj nikomu wyciągać własnych wniosków. Pokaż, że jesteś ofiarą fałszywego zarzutu. Powiedz to mocno i przekonująco.
Odrzucanie fałszywych oskarżeń jest proste. Ale co robić kiedy zarzuty są prawdziwe? Jak się zachować kiedy jesteś oskarżony o niecny uczynek, który – jak sam dobrze wiesz – masz na swoim sumieniu?
Nie radzę udawać niewiniątka. Nigdy nie wiesz co wie reporter, z kim o tym rozmawiał i jakie ma dowody. Jeśli przyłapie Cię na najdrobniejszym kłamstwie, cała Twoja wiarygodność od razu legnie w gruzach.
Milczenie szkodzi
Na naszych szkoleniach medialnych mówię, że w zdecydowanej większości sytuacji nie opłaca się w sytuacji kryzysowej odrzucać oferty udzielenia wywiadu – bez względu na treść i zasadność oskarżenia. Odmowa skutkuje utratą wpływu na to, co mówią media i krytycy.
Rezygnacja z wywiadu daje reporterowi wolną rękę w ocenie oskarżenia. Zwalniasz go tym samym z obowiązku sprawdzania prawdziwości oskarżeń. Co więcej, takie milczenie jest interpretowane przez opinię publiczną jako przyznanie się do winy.
W reporterskiej relacji ludzie zobaczą i usłyszą ofiarę stawiającą mocne zarzuty. Poznają jej argumenty. Na koniec reporter powie do kamery: "Niestety, właściciel firmy Jan Jankowski nie chciał odpowiedzieć na nasze pytania w tej sprawie."
Widzowie i słuchacze pomyślą, że przyczyną odmowy jest chęć ukrycia czegoś. Przecież gdybyś był niewinny, nie bałbyś się wystąpić przed kamerą, prawda?
Każdy ma prawo do błędu
Dobre przygotowanie się do wywiadu umożliwia ograniczenie strat i skierowanie dyskusji na nowy tor. Przy odrobinie szczęścia możesz nawet zamienić początkową porażkę na sukces.
W swoim wystąpieniu w mediach musisz powiedzieć przede wszystkim:
1. dlaczego zarzut jest całkowicie lub częściowo nieuzasadniony,
2. dlaczego oskarżyciel (na przykład klient lub były pracownik) całkowicie lub częściowo mija się z prawdą,
3. co robisz, żeby rozwiązać ewentualny problem.
Jeśli powiesz to jasno, szczerze i przekonująco, ludzie mogą przychylić się do Twojej wersji zdarzeń. W końcu każdy ma prawo do błędu pod warunkiem, że nie chowa głowy w piasek i nie tuszuje negatywnych skutków.
Jeśli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu się do zarządzania komunikacją kryzysową, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.
Jak opracować plan komunikacji kryzysowej
Zobacz też:
4. ABC komunikacji rzecznika prasowego w sytuacji kryzysowej
Rzecznik prasowy daje firmie, którą reprezentuje w mediach twarz i głos. Dobry rzecznik prasowy daje jej także wiarygodność i reputację.
O wiarygodności i reputacji rzecznika nie decyduje fryzura czy kolor krawata w telewizji, ale umiejętność przekonującego mówienia i nawiązywania dobrego kontaktu z publicznością.
Rzecznik prasowy wie jak działają media, zna zasady komunikacji z mediami, rozumie potrzeby reporterów i potrafi się zachować w sytuacji kryzysowej.
W sytuacji kryzysowej rzecznik prasowy musi przede wszystkim:
1. mówić prawdę,
2. pamiętać, że wszystko, co mówi jest interpretowane jako oficjalne stanowisko firmy,
3. w pierwszej kolejności informować co firma robi, żeby chronić życie, zdrowie i bezpieczeństwo ludzi,
4. więcej mówić o tym, co firma robi, żeby rozwiązać problem niż czego nie może zrobić,
5. ilustrować i wzmacniać swoje argumenty przykładami z życia,
6. zachować spokój,
7. unikać zbytniej pewności siebie,
8. od razu korygować wszystkie istotne błędy w mediach,
9. przedstawić plan rozwiązania problemu,
10. traktować wszystkie media tak samo.
Co rzecznik prasowy powinien wiedzieć o komunikacji z mediami
1. Media są w sytuacji kryzysowej najszybszym i często jedynym środkiem komunikacji firmy z opinią publiczną. Ale interesy mediów różnią się od interesów firmy przeżywającej kryzys. Trzeba szanować te różnice i szukać tego, co łączy, na przykład szybka komunikacja oparta na faktach.
2. Każdy kontakt z mediami musi mieć swój cel, na przykład przekazanie trzech kluczowych komunikatów.
3. Przed wywiadem przygotuj i przećwicz odpowiedzi na pytania jakie może zadać reporter.
4. Trzymaj się w wywiadzie swojego przesłania. Nie mów niczego czego nie chciałbyś przeczytać w gazetach.
5. Nie wydłużaj w nieskończoność odpowiedzi na pytanie – nawet jeśli reporter daje na to czas. Odpowiedź nie powinna przekroczyć 20 sekund.
6. Nie przekazuj reporterowi dodatkowych informacji po wywiadzie. Reporter może wykorzystać wszystko, co mu powiesz – także to, co powiesz przed wywiadem lub po jego zakończeniu.
7. Nie wyrażaj się o kimkolwiek lekceważąco – nawet w żartach.
8. Nigdy nie mów "bez komentarza". Powiedz, że sprawa jest badana i firma nie podjęła jeszcze decyzji.
9. Jeśli reporter zadaje pytanie odbiegające od głównego tematu rozmowy, odpowiedz krótko, na przykład "To ciekawa teza, ale..." i przejdź do jednego z kluczowych komunikatów. Oto trzy zwroty, które pomagają przejść do tego, co chcesz powiedzieć:
a. "Rozumiem, że chodzi o to, żeby..."
b. "Musimy jednak pamiętać, że..."
c. "Czytelnicy/słuchacze/widzowie na pewno chcą się dowiedzieć..."
10. Nagrywaj swoje wywiady na kontrowersyjne tematy. Powiedz o nagraniu reporterowi.
Pułapki czyhające na rzecznika prasowego w sytuacji kryzysowej
1. Pamiętaj, że zawodowy żargon utrudnia komunikację. Jeśli musisz użyć technicznego określenia, wyjaśnij co znaczy.
2. Rozmawiaj o tym, co wiesz, a nie o swoich wrażeniach.
3. W pierwszych godzinach kryzysu nie mów o pieniądzach, na przykład jakie są straty, ile będzie kosztować akcja ratownicza, czy poszkodowani otrzymają rekompensaty, itp.
4. Nie powtarzaj w odpowiedziach oskarżeń. Każde powtórzenie utrwala w pamięci treść oskarżenia.
5. Nie komentuj w wywiadzie na żywo informacji, którą pierwszy raz usłyszałeś od reportera. Powiedz: "Nie znam tej informacji" albo "Nie znam tego komentarza."
6. Nie wyrażaj publicznie osobistych ocen i opinii.
7. Nie używaj klisz językowych i banalnych zwrotów. Wszystko co trywializuje doświadczenie ludzi, którzy ucierpieli w kryzysie szkodzi wiarygodności rzecznika.
8. Nie odpowiadaj na pytania hipotetyczne lub spekulacyjne.
9. Nie popisuj się elokwencją. To nie jest czas na słowną ekwilibrystykę.
10. Nie bój się powiedzieć, że czegoś nie wiesz. Powiedz reporterowi kiedy się tego dowiesz i przekaż mu brakujące informacje.
Zasady zachowania się rzecznika prasowego na spotkaniu z rozgniewaną publicznością, na przykład rodzinami osób poszkodowanych w katastrofie
1. Pamiętaj, że ludzie chcą być przede wszystkim wysłuchani.
2. Jeśli masz wątpliwości czy zostałeś dobrze zrozumiany, na pewno zostałeś źle zrozumiany. Sprawdzaj jak to, co powiedziałeś zostało zrozumiane.
3. Każdą odpowiedź zaczynaj od najmocniejszego argumentu.
4. Wysłuchaj uważnie każdego pytania do końca.
5. Patrz ludziom w oczy.
6. Nie okazuj nikomu niechęci lub wrogości.
7. Nie krytykuj kogoś kto cieszy się większą wiarygodnością.
8. Nie mów więcej niż musisz.
9. Nie przesadzaj – ani trochę.
10. Nie składaj obietnic, których nie zamierzasz zrealizować.
Konkluzja
Przygotowanie do zarządzania kryzysowego zaczyna się od stworzenia listy największych i najbardziej prawdopodobnych potencjalnych zagrożeń i kończy szkoleniem kryzysowym, na którym testuje się plan kryzysowy.
Jeśli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu do zarządzania komunikacją kryzysową, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.
PS. Zobacz też "Test skuteczności rzecznika prasowego".
Zobacz też:
Na naszych szkoleniach medialnych często jestem pytany co robić z mikrofonem reportera. Nic. Najważniejsze, żeby w ogóle NIE myśleć o mikrofonie.
Mikrofon w wywiadzie jest dla Ciebie nieważny. Ważny jest reporter, dobry kontakt wzrokowy i zwięzłe odpowiedzi.
Oto cztery rzeczy dotyczące mikrofonu, mediów i roli rzecznika prasowego w wywiadzie:
1. Przyjmij, że mikrofon jest zawsze włączony.
Takie to oczywiste, ale tyle osób o tym ciągle zapomina. Każdy mikrofon jaki widzisz może być włączony. A to znaczy, że może nagrać wszystko co powiesz, nawet jeśli myślisz, że nie może. Także ten mały mikrofon bezprzewodowy przypięty do marynarki, z którym pójdziesz na chwilę do toalety przed wywiadem :-)
2. Wywiad kończy się kiedy nie widzisz już mikrofonu.
Wywiad nie kończy się po odpowiedzi na ostatnie pytanie reportera. Kamera i mikrofon są włączone non-stop i mogą nagrać wszystko, co powiesz także po wywiadzie. Dotyczy to również sytuacji kiedy rozmawiasz z reporterem na tematy niezwiązane z wywiadem.
3. Nie pochylaj się do mikrofonu.
Nie ma żadnego powodu, żebyś pochylał się w wywiadzie w kierunku mikrofonu. Reporter wie w jakiej odległości trzymać mikrofon, żeby wszystko się dobrze nagrało. Jeśli mówisz za cicho, przybliży mikrofon.
4. To nie jest Twój mikrofon.
Niektórzy ludzie próbują wziąć na początku wywiadu mikrofon do ręki. Nic z tego. Reporter nigdy nie odda mikrofonu, bo to jest JEGO mikrofon i on za niego odpowiada. Nie muszę chyba też tłumaczyć, że lepiej się mówi z wolnymi rękami.
Konkluzja
Nie myśl w wywiadzie o mikrofonie. Reporter jest odpowiedzialny za właściwą jakość nagrania. Patrz na reportera (nie na mikrofon) i skup się na tym, co masz powiedzieć.
Jeśli potrzebujesz szkolenia medialnego, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.
Zobacz też:
6. Mówisz jak prawdziwy lider?
Systematyczne doskonalenie umiejętności jasnej i przekonującej komunikacji pomaga w karierze każdego ambitnego lidera – polityka, przedsiębiorcy, naukowca, działacza społecznego, itp.
Ten kto mówi prosto, ciekawie, rzeczowo i barwnie jest bardziej doceniany i lubiany od tego, kto nie ma takich umiejętności. Proste.
Doświadczeni mówcy potrafią także inspirować i zachęcać ludzi do działania – często to oni przedstawiają najważniejsze prezentacje.
Jeśli przygotowujesz się do wystąpienia, warto przemyśleć kilka kwestii:
1. Dlaczego publiczność zerka na telefony komórkowe?
Powiedz na początek coś, co od razu zainteresuje słuchaczy i szybko przejdź do sedna. Buduj napięcie, zachęcaj ludzi do dyskusji i konsekwentnie trzymaj się kluczowego przesłania.
2. Czy stres może pomóc?
Odrobina stresu zwiększa koncentrację i mobilizuje do lepszego wystąpienia. Wyobraź sobie jak na koniec wszyscy biją Ci brawo na stojąco.
3. Jak zainspirować publiczność?
Opowiadaj ciekawe historie o ludziach, którzy mimo trudności i przeciwności losu rozwiązywali problemy, uczyli się i zmieniali na lepsze. Opowieści podtrzymują uwagę publiczności i pomagają jej zapamiętać więcej informacji.
4. Jak pokazać pewność siebie?
Mowa ciała powinna być zgodna z tym, co mówisz. Stój wyprostowany, uśmiechaj się i podkreślaj gestami najważniejsze słowa. Mów wolniej i głośniej niż zwykle.
5. Jak się ubrać?
Ubierz się trochę lepiej od publiczności. Ale tylko trochę lepiej. Ciemny garnitur (granatowy lub ciemno szary), gładka koszula (jasny pastelowy kolor) i konserwatywny krawat. Uwaga: Nie zakładaj nowych butów jeśli chcesz się szczerze uśmiechać :-)
6. Co zrobić, żeby mnie słuchali uważnie do końca?
Mów barwnie i z przekonaniem. Podawaj przykłady, opowiadaj anegdoty i cytuj wiarygodnych ekspertów. Liczby podawaj w kontekście pokazującym dlaczego są ważne.
7. A jeśli zgubię wątek?
Tylko Ty wiesz co chcesz powiedzieć, więc nie myśl o tym, czego nie powiesz. Jeśli zgubisz wątek, zrób pauzę i przypomnij sobie kluczowe przesłanie. Powtórz swoje ostatnie zdanie, zbierz myśli i przejdź do następnego punktu.
8. Jak odpowiadać na niewygodne pytania?
Odpowiadaj krótko i szybko przechodź do pozytywnego przykładu wzmacniającego główne przesłanie wystąpienia.
9. Jak przygotować się do sesji pytań i odpowiedzi?
Zrób przed prezentacją listę pytań jakie mogą zadać słuchacze i przećwicz na głos odpowiedzi przed współpracownikiem lub w ostateczności przed lustrem w łazience.
10. Jak zadbać o jakość dyskusji panelowej?
Zaproś panelistów, którzy cieszą się autorytetem, mają coś nowego do powiedzenia i których dobrze znasz. Zamień z nimi kilka słów przed wystąpieniem i wyjaśnij na czym Ci najbardziej zależy.
Jeśli potrzebujesz więcej porad, zapraszamy na szkolenia z prezentacji i wystąpień publicznych dla liderów. Nasz telefon: 77 441 40 14.
PS. Zobacz też "Elementarz prezentacji".
Szkolenia z prezentacji i wystąpień publicznych
Zobacz też:
7. Dlaczego PR i reklama nie są bliźniaczkami
Studentka dziennikarstwa z Wrocławia pyta:
Co odróżnia PR od reklamy?
PR i reklama przypominają dwie siostry – na pierwszy rzut oka podobne jak dwie krople wody – ale mimo wszystko bardzo się różnią.
W reklamie płacisz za to, że możesz mówić światu jaki jesteś piękny i mądry. W PR to inni (na przykład media) mówią jaki jesteś piękny i mądry.
Oto 10 podstawowych różnic między PR i reklamą:
1. Reklama jest płatna.
Firma płaci za reklamę w prasie, radiu lub telewizji. Czytelnicy, słuchacze i telewidzowie (z wyjątkiem dzieci) wiedzą, że mają do czynienia z przekazem komercyjnym. W PR firma nie płaci mediom za to, że o niej piszą i/lub mówią.
2. Styl komunikacji.
Najlepszy! Rewelacyjny! Wyjątkowy! Zadzwoń do nas! Kupuj teraz! W reklamie używa się słów mobilizujących do działania. W PR obowiązuje klasyczny styl informacyjny – jasny, zwięzły i rzeczowy.
3. Komunikacja z konsumentami.
Przekaz reklamowy jest kierowany bezpośrednio do konsumentów. Przekaz PR jest kierowany do mediów i następnie (jeśli media zechcą) przekazywany konsumentom.
4. Kontrola przekazu.
Przekaz reklamowy jest całkowicie kontrolowany przez firmę, która decyduje co będzie powiedziane, gdzie i kiedy. W PR nie ma kontroli nad treścią przekazu. Reporter sam decyduje co napisze – jeśli w ogóle cokolwiek napisze.
5. Wiarygodność.
Klienci wiedzą, że celem reklamy się skłonienie ich do kupna produktu lub usługi. Kiedy czytają artykuł o produkcie lub usłudze napisany przez dziennikarza wierzą, że mają do czynienia z obiektywnym przekazem.
6. Czas trwania.
Kampania reklamowa trwa tak długo jak długo płaci firma. Potem reklama znika. Kampania PR – dzięki Internetowi – trwa bez końca. Wywiad w telewizji dzięki YouTube i telewizyjnym archiwom online jest dostępny po emisji o dowolnej porze dnia i nocy – łatwy do odszukania także przez innych reporterów.
7. Punkt kontaktu.
W reklamie głównym punktem kontaktu jest pracownik działu reklamy gazety, radia lub telewizji. W PR firma kontaktuje się z reporterami, redaktorami i producentami.
8. Kreatywność.
Reklama może, ale nie musi być kreatywna. Ma być skuteczna, czyli zwiększyć sprzedaż. PR musi być kreatywny, żeby zwrócić uwagę mediów i zachęcić reporterów do zainteresowania się tematem.
9. Miejsce w mediach.
Reklama nigdy nie rozpocznie głównego wydania Wiadomości, Faktów czy Wydarzeń. W PR informacja o firmie może pojawić się na pierwszej stronie gazety lub rozpocząć radiowy lub telewizyjny program informacyjny, dodatkowo wzmacniając jej rozpoznawalność.
10. Relacje z mediami.
Żeby zaistnieć w mediach poprzez reklamę firma nie musi mieć żadnych relacji z reporterami. PR bez takich relacji i znajomości mediów jest praktycznie niemożliwy.
Jeśli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu kampanii PR, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.
Zobacz też:
8. Jak odróżnić w Internecie fałszywe informacje od prawdziwych
Kierownik PR w firmie finansowej z Krakowa pyta:
Jak odróżnić w Internecie fałszywe informacje od prawdziwych?
Jeśli coś wygląda na kłamstwo, brzmi jak kłamstwo i pachnie kłamstwem...
W Internecie publikowane są codziennie tryliony nowych informacji. Dobrze, że nie wszystkie są ważne. Źle, że nie wszystkie są prawdziwe.
Fałszywe informacje cieszą się dużą popularnością, bo tworzone są tak, aby zaciekawić i prowokować do dyskusji. Zwykle są mieszanką fikcji z tym, co mogło się wydarzyć.
Publikacja na swoich profilach w mediach społecznościowych niesprawdzonych informacji nie ma nic wspólnego z korzystaniem z prawa do wolności słowa. Rozpowszechnianie kłamstw i pomówień jest rażącym naruszeniem wolności słowa. Ktoś kto nie dba o weryfikację informacji udostępnianych na swoim profilu online, sam staje się mimowolnym wspólnikiem kłamcy i oszczercy.
Jak sprawdzić prawdziwość informacji
Dla wielu osób media społecznościowe są dzisiaj podstawowym źródłem informacji. Niestety, to, co się publikuje online nie przechodzi (inaczej niż w dziennikarstwie) profesjonalnej weryfikacji. Jak sprawdzić prawdziwość tych informacji?
Zacznij od daty. Czasem publikuje się ponownie stare informacje tak, żeby wyglądały na nowe. Stara informacja podana w innym czasie i kontekście nabiera zupełnie innego znaczenia.
Przeczytaj nie tylko tytuł informacji (zwykle sensacyjny), ale także pierwszy akapit. Tytuły często wprowadzają w błąd – świadomie i celowo. Nie chodzi o fakty, ale o wywołanie zainteresowania i zwiększenie liczby odwiedzin na stronie. W dobrze skonstruowanym pierwszym akapicie znajdziesz konkrety – nazwiska, daty, liczby i przykłady. Czy ich treść zgadza się z tytułem?
Sprawdź źródło informacji i zobacz jakie inne informacje wcześniej publikowało. Czy to są wiarygodne tematy czy fantastyczne historie rodem prosto z brukowca? Sprawdź w Google co na te tematy pisały lub piszą inne media. Jeśli znajdziesz te tematy na wiarygodnych stronach, na przykład na www.rp.pl, www.polskieradio.pl lub www.tvp.pl, prawdopodobnie informacja jest prawdziwa.
Jeśli informacja jest prawdziwa, znajdziesz w Internecie więcej artykułów na ten temat napisanych przez innych dziennikarzy. Na konkurencyjnym rynku mediów nikt nie pominie ważnej wiadomości dokładnie sprawdzonej przez dziennikarzy i redaktorów w kilku niezależnych źródłach.
Dobrą metodą weryfikacji informacji jest sprawdzenie źródła zdjęć jej towarzyszących. Na stronie www.tineye.com możesz szybko sprawdzić źródło pochodzenia zdjęcia. Jeszcze łatwiej wykorzystać wtyczkę do przeglądarki (Firefox, Chrome, Safari). Po kliknięciu na zdjęcie w menu kontekstowym pojawi się opcja "Search on TinEye" do przeszukania zasobów Internetu.
Pamiętaj także, że szokujące tytuły, sensacyjne tematy i śmieszne zdjęcia zwykle nie są takie szokujące, sensacyjne czy śmieszne. Ich celem jest zwiększenie popularności danego portalu, bloga lub profilu online. Zanim je polubisz lub udostępnisz na swoim profilu zastanów się czy nie są zbyt przerażające, bulwersujące lub komiczne, żeby były prawdziwe.
Konkluzja
W ocenie prawdziwości informacji kieruj się zdrowym rozsądkiem i sporą dawką sceptycyzmu wobec wszystkiego co przeczytasz online. Nie daj się manipulować. Sprawdzaj każdą ważną informację w dwóch niezależnych źródłach, z których jedno (jeśli to możliwe) powinno być poza Internetem.
Jeśli jesteś zainteresowany szkoleniem z komunikacji w mediach społecznościowych, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.
Zobacz też:
9. 10 porad jak wygrać z kłamstwami w Internecie
Kierownik marketingu w szpitalu z Warszawy pyta:
Jak wygrać z kłamstwami w Internecie?
Żyjemy w czasach kiedy jeden niestaranny artykuł opublikowany przed południem na Facebooku zawierający nieprawdziwą wypowiedź szefa firmy prowadzi do tego, że dwie godziny później musi on prostować słowa, których nigdy nie powiedział.
Fałszywe informacje (kłamstwa, półprawdy, plotki i pogłoski) są stare jak świat. Nowością jest łatwość publikacji online, szybkość z jaką są rozpowszechniane w Internecie i wpływ na opinię publiczną.
Lista potencjalnych autorów fałszywych informacji jest długa, na przykład przeciwnicy polityczni, konfliktowi związkowcy, nawiedzeni ekolodzy, niezadowoleni inwestorzy, nieuczciwi akcjonariusze, skrzywdzeni pracownicy, itp. Motywy? Zemsta, chciwość, chęć wyrządzenia szkody, itd.
Gorsze informacje wygrywają z lepszymi
Zgodnie z prawem Kopernika-Greshama o wartości i obiegu pieniądza (informacje rozumiane jako waluta), gorsze (nieprawdziwe) informacje wypierają lepsze (prawdziwe), bo są uważane przez opinię publiczną za bardziej atrakcyjne i wartościowe (sic!).
Natura ludzka się nie zmienia. Ludzie są leniwi i kierują się stereotypami. Wierzą w to, w co chcą uwierzyć i nie wierzą w to, co jest sprzeczne z ich poglądami. Jeśli znajdą w Internecie głupią wypowiedź polityka, którego nie lubią, nie sprawdzają jej prawdziwości, bo po co? Przecież wiadomo, że jest głupi. Podobnie jest z postrzeganiem i zachowaniem wobec firm i instytucji.
Dużo winy za ten stan rzeczy jest po stronie samych mediów, które przez ostatnie lata zbyt często mieszały fakty z opiniami kosztem tych pierwszych, nie przejmując się rygorystycznym sprawdzaniem prawdziwości przekazywanych informacji. Nie twierdzę, że dziennikarze świadomie i celowo kłamią. Zwracam tylko uwagę, że jako najwięksi konsumenci mediów, w tym także tego, co publikuje się w mediach społecznościowych, zbyt często sami są ofiarami manipulacji.
Jak się przygotować do walki z fałszywymi informacjami online
Fałszywe informacje zmniejszają zaufanie opinii publicznej do mediów i utrudniają życie praktykom PR, bo skuteczność ich pracy zależy od wiarygodności mediów.
W zarządzaniu reputacją w Internecie trzeba zwracać szczególną uwagę na:
1. fałszywe profile, które wyglądają jak prawdziwe, ale służą do publikacji kłamstw, plotek i pogłosek,
2. atrakcyjne i angażujące, ale fałszywe treści udostępniane online,
3. grupy dyskusyjne, na których komentuje się kryzysowe zdarzenie.
Oto 10 porad jak zmniejszyć ryzyko kryzysu wywołanego opublikowaniem w Internecie fałszywej informacji:
1. Dodaj kategorię "fałszywe informacje" do swojego planu komunikacji kryzysowej.
2. Monitoruj strony WWW, blogi i portale znane z publikowania fałszywych informacji.
3. Zamów alerty informujące o pojawieniu się w Internecie fałszywej informacji o Twojej marce, firmie, produkcie i/lub usłudze.
4. Zorganizuj warsztat kryzysowy, na którym przygotujesz listę potencjalnych zagrożeń (na przykład kłamstwo o ważnym pracowniku, szkodliwa plotka o wynikach finansowych lub sfabrykowana pogłoska o wadliwym produkcie) i opracujesz procedury zachowania się w tych sytuacjach.
5. Nawiąż kontakty z liderami opinii online, na przykład wpływowymi blogerami, którzy mogą skutecznie prostować szkodliwe plotki i fałszywe informacje.
6. Czasem wystarczy zwięzłe sprostowanie. Czasem lepiej nic nie mówić i śledzić rozwój wypadków. Decyzja zależy od wagi zarzutów lub kłamstwa oraz tego jaką wywołują reakcję.
7. Nie myl fałszywych informacji z satyrą lub parodią. Żart jest tylko żartem i nie należy przesadnie reagować na nieprawdziwe informacje, których celem jest rozbawienie odbiorców.
8. Publikując sprostowanie fałszywej informacji nie powtarzaj jej treści. Powielanie fałszywych informacji wydłuża ich życie online i wzmacnia ich pozycję (SEO) w wynikach wyszukiwarek internetowych.
9. Przygotuj własne kanały komunikacji online (blog, strony i profile w mediach społecznościowych) do prostowania fałszywych zarzutów, plotek, pogłosek i kłamstw.
10. Zaangażuj do akcji prostowania fałszywych informacji swoich pracowników – to Twoi najlepsi obrońcy w sytuacji kryzysowej. Większość korzysta z co najmniej jednego serwisu społecznościowego. Zachęcaj ich do publikacji rzeczowych sprostowań na swoich profilach online.
Konkluzja
Manipulacje prawdą psują demokrację i niszczą wiarygodność mediów. Nie może być tak, żeby obiektywne fakty były w debacie publicznej mniej ważne od plotek i kłamstw żerujących na płytkich emocjach i osobistych upodobaniach.
Kluczowe w walce z kłamstwami i fałszywymi zarzutami w Internecie jest szybkie ich wychwycenie – zanim konkurencja, przeciwnicy i media zaczną je powtarzać i komentować. Ważna jest także edukacja użytkowników Internetu, której celem jest zwrócenie uwagi na szkodliwe skutki upowszechniania kłamstw i plotek oraz nauka rozpoznawania fałszywych informacji.
Zobacz też:
Kłamstwo na poczekaniu
– Jeśli wymyślisz kłamstwo na poczekaniu, dostaniesz stówkę.
– Jak to stówkę? Przecież obiecałeś dwie!
Przeczytaj, oceń i skomentuj najnowsze artykuły na blogach: Media Gapa, Ekspert Medialny, Trener Medialny, Szkolenia medialne, 112 PR, Kryzys Online, Pressentacje i Feliszek PR.
Chcesz napisać swoją informację prasową? Skorzystaj z usługi bezpłatnej tylko dla prenumeratorów tego newslettera. Wypróbuj Twoje Info.
Przeoczyłeś/aś ciekawy artykuł? Zajrzyj do Archiwum Pressence Newsletter.
PRESSENCE PR NA TWITTERZE
Wiesz, że mamy profil na Twitterze?
Zobacz o czym teraz piszemy. Może do nas dołączysz?
Reklama
Zastrzeżenia prawne
1. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek dostarcza Czytelnikom Pressence Newsletter ogólnych informacji na tematy, które ich interesują. Informacje zawarte w Pressence Newsletter nie stanowią w żadnym przypadku świadczenia usług doradztwa public relations ani jakichkolwiek innych usług.
2. Wszelkie informacje, poglądy, interpretacje, porady i rozwiązania nie są wyczerpujące i nie są przeznaczone do bezwzględnego i bezkrytycznego stosowania w praktyce. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek nie udziela w tym zakresie żadnych gwarancji wyraźnych lub dorozumianych. Korzystanie z treści i mechanizmów udostępnionych w Pressence Newsletter odbywa się na odpowiedzialność Czytelnika.
3. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek dokłada należytych starań, aby prezentowane treści, akty prawne i inne teksty i mechanizmy były zgodne z obowiązującym stanem prawnym. Jednak częste zmiany prawa powodują, że część treści może dotyczyć stanu prawnego z przeszłości. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek zastrzega sobie prawo zmiany danych i informacji umieszczonych w Pressence Newsletter w dowolnym terminie, bez uprzedniego powiadomienia Czytelników.
4. Treść Pressence Newsletter nie stanowi w żadnym przypadku oferty handlowej w rozumieniu art. 66 §1 kodeksu cywilnego oraz innych właściwych przepisów prawnych i jest jedynie zaproszeniem do rozpoczęcia rokowań zgodnie z art. 71 kodeksu cywilnego.
5. Korzystanie z treści Pressence Newsletter wymaga pisemnej zgody Pressence Public Relations i Bogusława Feliszka, poza wyjątkami określonymi w powszechnie obowiązujących przepisach prawa takich jak dozwolony użytek w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. nr 90 poz. 631, t. jedn. z późn. zm.).
6. Niektóre z odsyłaczy w Pressence Newsletter łączą z zewnętrznymi serwerami. Pressence Public Relations i Bogusław Feliszek nie ponosi odpowiedzialności za informacje na tych serwerach, w szczególności za ich zgodność z prawdą.
7. Czytelnik Pressence Newsletter przyjmuje do wiadomości i akceptuje fakt, że poczta elektroniczna oraz inne transmisje przechodzące przez Internet mogą być obciążone ingerencją osób trzecich i nie mają charakteru poufnego.
Jeśli z ciekawością przeczytałeś/aś nasz NEWSLETTER, prześlij go swoim przyjaciołom, współpracownikom i klientom w niezmienionej formie. Będą Ci za to wdzięczni.
Aby ZAPRENUMEROWAĆ Pressence Newsletter, odwiedź naszą stronę WWW i wypełnij zgłoszenie subskrypcyjne.
Aby ODWOŁAĆ PRENUMERATĘ (i nas zasmucić), wyślij proszę na adres: newsletter@pressence.com.pl z informacją KONIEC PRENUMERATY w linii tematu.
| Bogusław Feliszek Facebook Google+ | Pressence Public Relations pl. Teatralny 10-11/33 45-056 Opole | WWW www.pressence.com.pl e-mail: biuro@pressence.com.pl tel. +48 77 441 40 14 |